Abwehrflammenwerfer 42
 Amerykański żołnierz ze zdobycznym miotaczem ognia Abwehrflammenwerfer 42 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Wysokość |
53 centymetry |
| Masa | |
| broni |
50 kilogramów |
| Inne | |
| Zasięg maks. |
25–30 metrów |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Niemcy | |
Abwehrflammenwerfer 42 – niemiecki stacjonarny fugasowy miotacz ognia z okresu II wojny światowej. Niemcy po doświadczeniach z pierwszych miesięcy operacji Barbarossa postanowili skopiować od Sowietów koncepcję zastosowaną w stacjonarnym radzieckim miotaczu ognia FOG-1.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Ważący 50 kilogramów i wysoki na 53 centymetry miotacz o kształcie dużego zbiornika cylindrycznego o pojemności 29,5 litra, zakopywano w ziemi na przedpolu bronionej pozycji – nad poziom gruntu wystawała tylko dysza (średnica 50 milimetrów, długość 50 centymetrów) i gniazdo pironaboju (średnica 67 milimetrów, wysokość 25 centymetrów). Po zainicjowaniu zapalarką elektryczną pironaboju mieszczącego ładunek czarnego prochu w ciągu 1,5 sekundy następował wyrzut płonącej mieszanki w kierunku nieprzyjaciela, wynoszący maksymalnie 25–30 metrów.
Abwehrflammenwerfer 42 stosowano na polach minowych, przy skrzyżowaniach ważnych dróg, do obrony plaż i rejonów umocnionych.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marcin Bryja: Piechota niemiecka 1939-1945. Wydawnictwo Militaria, 1999.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Fougasse Flame Throwers. Lone Sentry. [dostęp 2022-04-19]. (ang.).