Actio finium regundorum
Actio finium regundorum – w prawie rzymskim, powództwo o uregulowanie granic między gruntami (o rozgraniczenie).
Charakterystyka powództwa[edytuj | edytuj kod]
Powództwo to należało do skarg działowych i służyło rozstrzyganiu sporów granicznych. Grunty sąsiedzkie, w myśli dawnego prawa rzymskiego, rozdzielała miedza szerokości 5 stóp. Każdy z właścicieli sąsiednich gruntów był jej współwłaścicielem (w połowie). Sędzia mógł jednak, jeżeli przemawiały za tym względy ładu społecznego, przysądzić część spornego gruntu na rzecz jednego sąsiada kosztem drugiego.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Kuryłowicz, Adam Wiliński, Rzymskie prawo prywatne, Kraków: „Zakamycze”, 1999, ISBN 83-7211-089-1, OCLC 830208116.
- Władysław Rozwadowski "Prawo rzymskie" Wydanie II. Poznań 1992 ISBN 83-01-10031-1