Afalia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Afalia (z gr. a – zaprzeczenie, brak, phallus – penis) – wada genetyczna charakteryzująca się brakiem męskich narządów kopulacyjnych u części osobników z populacji. Sposób dziedziczenia pozostaje słabo poznany.

Afalia jest jedną z form tzw. Dumpton syndrome opisanego przez P.E. Gibbsa w 1993 roku[1]. Została stwierdzona u wielu ślimaków obupłciowych, m.in. u poczwarówkowatych (Vertiginidae), ślimaczkowatych (Valloniidae), Carychium i u pomrowika małego (Deroceras laeve)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. P.E. Gibbs. A male genital defect in the dog-whelk, Nucella lapillus (Neogastropoda), favoring survival in a TBT-polluted area. „Journal of the Marine Biological Association of the United Kingdom”. 73, s. 667–678, 1993. DOI: 10.1017/S0025315400033208. (ang.). 
  2. Beata Pokryszko: Podgromada: płucodyszne – Pulmonata. W: Zoologia : bezkręgowce. T. 1. Red. nauk. Czesław Błaszak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 495, 702. ISBN 978-83-01-16108-8.