Aleksander Emmerling

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Emmerling
podpułkownik łączności podpułkownik łączności
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1895
Szeparówce-Kniażdwór

Data śmierci

po 1946

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Grupa Operacyjna „Wschód”

Stanowiska

dowódca łączności

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Zasługi (II RP)

Aleksander Marian Emmerling (Emerling) (ur. 17 lutego 1895 w Szeparowcach–Kniaźdworze, zm. po 1946) – podpułkownik łączności Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 lutego 1895 w Szeparowcach-Kniaźdworze, w ówczesnym powiecie kołomyjskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Aleksandra[1][2][3].

W 1914 złożył maturę w c. k. Gimnazjum I. z polskim językiem wykładowym w Stanisławowie[4]. W czasie nauki w gimnazjum należał do XXIV Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Stanisławowie[5].

6 sierpnia 1914 wstąpił do oddziałów strzeleckich, następnie do 10 października 1914 służył w 1 pułku piechoty Legionów Polskich w stopniu starszego szeregowca. Do 28 listopada 1914 przebywał w Szpitalu Fortecznym nr 4 w Krakowie. Od 28 listopada 1914 do 3 marca 1915 służył w kompanii narciarskiej LP, od 3 marca do 10 sierpnia 1915 w 6. kompanii II baonu 3 pułku piechoty, a do 29 października 1917 w oddziale telefonicznym 2 pułku piechoty. W 1917 wymieniony jako starszy szeregowiec w spisie oficerów, podoficerów i żołnierzy skierowanych na 2. Kurs Wyszkolenia. Od 31 listopada 1917 do 30 października 1918 służył w austro-węgierskim Pułku Piechoty Nr 13, a od 11 listopada 1918 do 25 maja 1919 należał do Polskiej Organizacji Wojskowej w Stanisławowie[5].

6 listopada 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 grudnia 1919 podporucznikiem w służbie łączności i przydzielony do dyspozycji Inspektoratu Służby Łączności[6]. 1 czerwca 1921 służył w Małopolskiej Inspekcji Etapowej, a jego oddziałem macierzystym był I Batalion Zapasowy Telegraficzny[7]. Później został przeniesiony do 2 pułku łączności w Jarosławiu[8][9]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 38. lokatą w korpusie oficerów łączności[10], a 1 grudnia 1924 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 15 sierpnia 1924 i 9. lokatą w korpusie oficerów łączności[11]. Później został przeniesiony do 1 pułku łączności w Zegrzu[12]. W lipcu 1929 został przeniesiony do 4 Dywizji Piechoty w Toruniu na stanowisko szefa łączności[13][14]. Z dniem 7 stycznia 1930 został przydzielony na pięciomiesięczny kurs dla oficerów sztabowych łączności przy Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[15]. Na majora awansował ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 3. lokatą w korpusie oficerów łączności[16][17]. W 1938 zajmowane przez niego stanowisko zostało przemianowane na dowódcę łączności[18][19]. 28 sierpnia 1939 zdał obowiązki dowódcy łączności 4 DP i objął obowiązki dowódcy łączności Grupy Operacyjnej „Wschód”[20]. 22 września 1939 w bitwie pod Łomiankami dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau [21]. W 1946 jako podpułkownik łączności pozostawał w rezerwie oficerów 2 Korpusu Polskiego[5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-27]..
  2. ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 93, tu podano, że urodził się we wsi Szeparowce.
  3. ↑ Żołnierze Niepodległości ↓, tu podano, że urodził się we wsi Szczepanów k. Podhajec..
  4. ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 93, 108.
  5. ↑ a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
  6. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 96 z 9 grudnia 1919, s. 2540.
  7. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 360.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 960, 969.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 877, 886.
  10. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 258.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 744.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 612, 624.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 202.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 270, 485.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930, s. 13.
  16. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 384.
  17. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 263.
  18. ↑ Chamski 1941 ↓, s. 12.
  19. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 531.
  20. ↑ Relacja dcy łączności ↓, s. 10.
  21. ↑ Straty ↓.
  22. ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260, poz. 123, jako kpt. Emerling Aleksander Marian.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 366.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 270.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 26 września 1922, s. 735.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 25.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1936, s. 4.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksander_Emmerling&oldid=69856863”