Aleksander Osuch
Aleksander Stefan Osuch (ur. 11 grudnia 1914 w Sosnowcu, zm. we wrześniu 2008) – absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, magister inżynier górnictwa (1945), dr nauk technicznych (1964), profesor (1970)[1], specjalista w zakresie mechanizacji i automatyzacji górnictwa.
Dyrektor kopalni „Klimontów-Mortimer” (do 1950) i „Czeladź” (1950–1958), dyrektor techniczny Zabrzańskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego (1958–1962), dyrektor naczelny Zakładów Konstrukcyjno-Mechanizacyjnych Przemysłu Węglowego (1962–1975). Członek PZPR od 1969[2].
Laureat Nagród Państwowych w dziedzinie techniki:
- II stopnia indywidualnie w 1956 za nowatorskie rozwiązania w zakresie urabiania i transportu urobku w kopalniach
- I stopnia zespołowo w 1968 za nowatorskie rozwiązania w zakresie automatyzacji ścian kombajnowych.
Autor i współautor 18 wynalazków, 82 publikacji (w tym 8 w czasopismach zagranicznych) oraz 18 prac naukowo-badawczych.
Członek Komitetów Naukowych Polskiej Akademii Nauk.
Wykładowca Wydziału Górnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
W czasach PRL odznaczony m.in.: Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Medalem 30-lecia Polski Ludowej i Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Prof. dr inż. Aleksander Osuch, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-11-27].
- ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 705. ISBN 83-223-2073-6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mechanizacja Gónictwa nr 10 1965 Wydanie specjalne
- Mechanizacja Gónictwa nr 5/6 1970 Wydanie jubileuszowe
- Mechanizacja i Automatyzacja Gónictwa nr 12 2008