Aleksander Wasilewski (pułkownik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Wasilewski
pułkownik kawalerii pułkownik kawalerii
Data urodzenia

27 października 1878

Przebieg służby
Lata służby

do 1928

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

7 Pułk Strzelców Konnych
8 Pułk Strzelców Konnych
3 Pułk Strzelców Konnych

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku
dowódca pułku kawalerii
zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Aleksander Wasilewski[1] (ur. 27 października 1878, zm. ?) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Przebieg służby[edytuj | edytuj kod]

Aleksander Wasilewski urodził się 27 października 1878 roku. Był absolwentem Szkoły Oficerów Kawalerii w Petersburgu. W latach 1896–1918 pełnił służbę w rosyjskim 7 Pułku Dragonów Kinburskich[2]. 25 listopada 1920 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika. 4 grudnia 1920 roku został przydzielony do 7 pułku strzelców konnych wielkopolskich na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[3][4]. 29 września 1921 roku został mianowany dowódcą 8 pułku strzelców konnych stacjonującego początkowo we Włocławku, a od 1922 roku w Chełmnie[5][6]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów jazdy[7], a 31 marca 1924 roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów jazdy[8]. 17 lipca 1925 roku otrzymał przeniesienie 3 pułku strzelców konnych w Wołkowysku na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9]. 11 czerwca 1927 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III[10]. 23 grudnia 1927 roku został przydzielony na stanowisko Rejonowego Inspektora Koni w Stanisławowie[11]. Z dniem 30 listopada 1928 roku został przeniesiony w stan spoczynku[12]. W 1928 roku mieszkał w Chełmnie[13]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aleksander Wasilewski w ewidencji wojskowej figurował jako Aleksander I Wasilewski w celu odróżnienia od czterech innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko, a mianowicie: Aleksander II Wasilewski urodzony 1 marca 1878 roku, kapitan rezerwy lekarz, 2 Batalion Sanitarny w Lublinie, Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1136, 1223, Aleksander III Wasilewski urodzony 26 lutego 1884 roku, kapitan rezerwy podlekarz, 2 Batalion Sanitarny w Lublinie, Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1138, 1233, Aleksander IV Wasilewski urodzony 19 lipca 1896 roku, porucznik rezerwy saperów, 9 Pułk Saperów w Brześciu, Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 891, 919, Aleksander V Wasilewski urodzony 12 grudnia 1897 roku, porucznik rezerwy saperów, 10 Pułk Saperów w Przemyślu, Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 893, 920.
  2. Zbigniew Gnat-Wieteska, Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. 8 Pułk Strzelców Konnych, Warszawa 1991, s. 8.
  3. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 49 z 22 grudnia 1920 roku, poz. 1151, 1161.
  4. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 274, 934.
  5. Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 668, 675.
  6. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 593, 597.
  7. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 154.
  8. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 166.
  9. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 74 z 17 lipca 1925 roku, s. 388.
  10. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 11 czerwca 1927 roku, s. 162.
  11. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 367.
  12. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 21.
  13. Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 888.
  14. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 335, 892.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
  • Roczniki Oficerskie 1923, 1924 i 1928.