Aleksander Zenowicz
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1829 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 kwietnia 1897 |
| Gubernator tobolski | |
| Okres |
od 1862 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Aleksander Zenowicz (częsta wersja: Despot-Zenowicz) ros. Александр Иванович Деспот-Зенович (ur. 1 marca 1825[1] lub 1829[2] w Kietowiszkach[2][1], zm. 26 kwietnia?/8 maja 1897 w Koreizie na Krymie) – polski polityk na służbie rosyjskiej, gubernator tobolski.
W młodości został zesłany na Syberię za działalność niepodległościową (różne źródła podają różną przyczynę zesłania). W 1850 mianowany wysokim urzędnikiem we wschodniej Syberii, od 1852 urzędnikiem służb granicznych w Kiachcie, a w latach 1859–1862 był naczelnikiem tego miasta. W 1862 mianowany gubernatorem tobolskim, w wyniku oskarżeń o dobre traktowanie zesłańców, a zwłaszcza zesłanych Polaków za udział w powstaniu styczniowym odwołany ze stanowiska w 1867. Zapisał się pozytywnie jako obrońca miejscowej ludności przed samowolą urzędników.
Od 1867 był członkiem rady ministerstwa spraw wewnętrznych Rosji[1].
Był odznaczony Orderem Świętej Anny (1860) i Orderem Świętego Włodzimierza (1861)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Evgeny Semenov: Ku pamięci Aleksandra Despot Zenowicza w Kiachcie. [w:] Rodacy na Syberii nr 1 (54)/2011 s. 8,9 [on-line]. rodacynasyberii.pl. [dostęp 2016-12-31].
- ↑ a b Zenowicz Aleksander, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-12-31].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia PWN, Warszawa, 1969.
- Antoni Kuczyński, Syberia. 400 lat polskiej diaspory. Wydawnictwo Atla 2, Wrocław 1998.