Alexandra Hildebrandt
 Aleksandra Hildebrandt i ambasador USA, William R. Timken na przejściu Checkpoint Charlie | |
| Data i miejsce urodzenia |
27 lutego 1959 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
artystka, pisarka, dyrektorka Muzeum Muru Berlińskiego, aktywistka na rzecz praw człowieka |
Alexandra Hildebrandt (ur. jako Alexandra Weissmann 27 lutego 1959 r. w Kijowie) – niemiecka artystka, autorka, działaczka polityczna i działaczka na rzecz praw człowieka, dyrektorka berlińskiego Muzeum Muru Berlińskiego (niem. Das Mauermuseum – Museum Haus am Checkpoint Charlie)[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1995 r. wyszła za mąż za współzałożyciela i byłego dyrektora Muzeum Muru Berlińskiego, Rainera Hildebrandta. Pozostali małżeństwem aż do śmierci Rainera w 2004 r. Jest znana jako inicjatorka budowy Pomnika Wolności (niem. Freiheitsmahnmal), który został rozebrany po wzbudzeniu licznych kontrowersji w 2005 r.[2][3][4]
Praca Alexandry Hildebrandt koncentruje się na utrzymaniu i rozwoju Muzeum Muru Berlińskiego, rehabilitacji ofiar reżimu NRD oraz wyjaśnieniu dalszych losów uciekinierów, którzy ponieśli śmierć na granicy wschód-zachód. Ponadto opowiada się za ogólnoświatową walką o prawa człowieka bez użycia przemocy. W 2004 r. ufundowała międzynarodową nagrodę w dziedzinie praw człowieka, Medal dr. Rainera Hildebrandta (niem. Dr.-Rainer-Hildebrandt-Medaille), przyznawany corocznie w uznaniu nadzwyczajnego, pokojowego zaangażowania w przestrzeganie praw człowieka[5].
Była w grupie zaangażowanej w uwolnienie z rosyjskiego więzienia Michaiła Chodorkowskiego[6].
Jest również przewodniczącą Stowarzyszenia Arbeitsgemeinschaft 13. August.
Laureaci Medalu dr. Rainera Hilderbrandta[edytuj | edytuj kod]
- 2005: Icchak Rabin (pośmiertnie), Zheng Yichun
- 2006: Suzan Mubarak
- 2007: Oscar Elias Biscet Gonzales, Normando Hernández Gonzales, Harald Poelchau (pośmiertnie), Muhammad Mugraby
- 2008: Rudolf Seiters, Juri Samodurow
- 2009: Bogdan Borusewicz[7][8]
- 2010: Imre Pozsgay, Jurij Schmidt, Michail Chodorkowski
- 2011: Antonia Rados
- 2012: Yoko Ono[5]
- 2013: Guy von Dardel, Nina Lagergren
- 2014: Rupert Neudeck, Andriej Makarewicz, Wolf Vostell (pośmiertnie)
- 2015: Siergiej Chruszczow
- 2016: Pál Maléter (pośmiertnie), Zoltán Balog
- 2018: Lucius D. Clay (pośmiertnie)
W jury zasiadają m.in.: Henry Kissinger, Hans-Dietrich Genscher, James Douglas-Hamilton, Avi Primor i Joachim Gauck[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Deutsche Welle, Mur Berliński - symbol dyktatury i atrakcja turystyczna | DW | 13.08.2009 [online], DW.COM [dostęp 2019-03-13] (pol.).
- ↑ WELT.de, Tumulte begleiten Mauerkreuz-Räumung [online], 4 lipca 2005 [dostęp 2019-03-13].
- ↑ Marta Ruda (na podst. art. „Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung”), Krzyże na tle muru [online], dziennikpolski24.pl, 15 listopada 2004 [dostęp 2019-03-13] (pol.).
- ↑ Koniec pomnika ofiar muru berlińskiego (aktl.) [online], WPROST.pl, 5 lipca 2005 [dostęp 2019-03-13] (pol.).
- ↑ a b Yoko Ono Awarded Germany’s Highest Human Rights Medal [online], Artlyst [dostęp 2019-03-13] (ang.).
- ↑ Jak Niemcy uwalniali Chodorkowskiego. „Łaska efektem koronkowej operacji dyplomatycznej” [online], TVN24.pl [dostęp 2019-03-13].
- ↑ a b Wirtualna Polska Media S.A, Nagroda im. R.Hildebrandta dla Marszałka Senatu [online], wiadomosci.wp.pl, 10 grudnia 2009 [dostęp 2019-03-13] (pol.).
- ↑ 2009 [online], berlin.msz.gov.pl [dostęp 2019-03-13].