Alfa (tokamak)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Alfaradzieckie urządzenie z układem pinchu toroidalnego do badania plazmy, zbudowane w Leningradzie w latach 60. XX wieku przez Instytut Badawczy Przyrządów Elektrofizycznych i Leningradzki Instytut Fizyki i Techniki. Uzyskiwano w niej plazmę o gęstości do 1014 cząstek/cm³.

Była to komora toroidalna o masie 156 ton, średnicy 1 metra i średnicy zewnętrznej 4 metrów. Pozwalała na wyładowanie 1,5 MJ zgromadzonej w akumulatorach energii elektrycznej w ciągu kilku milisekund.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryszard Szepke: 1000 słów o atomie i technice jądrowej. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06723-6. (pol.).
  • L. A. Artsimovich. Soviet research on controlled fussion. „New Scientist”. 13 (64 (279)), 1962-03-22. ISSN 0262-4079. [dostęp 2011-04-14]. (ang.). 
  • red. nacz. tomu Jan Zienkiewicz: red. nacz. Heliodor Chmielewski: Encyklopedia Techniki. T. Energia jądrowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1970, s. 508-509, seria: Encyklopedia Techniki.