Alfabet podlaski – zmodyfikowany alfabet łaciński, wykorzystujący znaki graficzne, które występują również w języku polskim i czeskim, służący do zapisu mikrojęzyka podlaskiego. Alfabet podlaski składa się z 43 liter, w tym z 9 liter na oznaczenie samogłosek i 34 do spółgłosek. Alfabet zawiera 5 dwuznaków, 1 dwuznak do oznaczenia samogłoski dyftongicznej(iê) i 4 do dźwięków spółgłoskowych (ch, dz, dź, dž). Kolejność liter w alfabecie podlaskim jest umowna, warunkowana tradycją piśmiennictwa w graficie łacińskiej i niemająca innego uzasadnienia, przedstawia się następująco:
Dwuznaki dz, dź, dž, iê chociaż oznaczają różne dźwięki, nie są traktowane jako odrębne litery w przypadku porządkowania alfabetycznego wyrazów (na przykład w słownikach), a podlegają regule porządkującej ich części składowe (tzn. wyrazy zaczynające się na od dz lub dž należy szukać w tym samym rozdziale, co i wyrazy na d). Dlatego w tabeli te dwuznaki podano w nawiasach. To samo dotyczy znaków ê i ô, które są alfabetyczne zaszeregowane odpowiednio pod e i o. Natomiast znak ch traktowany jest jako odrębna litera, zaszeregowana w alfabecie pomiędzy h i i.
Litery q, w, x występują jedynie w nazwach własnych pochodzenia obcego (Quebec, Quentin, Wellington, Winston, Xanadu, Matrix). Dwuznak dź spotykany jest w nazwach własnych pochodzenia polskiego lub białoruskiego (Chodźko, Biesiadź).
