Alfred Strzygowski

Alfred Strzygowski
	podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	18 grudnia 1898 ; Stanisławów
Data i miejsce śmierci	15 grudnia 1968 ; Londyn
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie,; Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	10 Pułk Strzelców Konnych,; 8 Pułk Ułanów,; 1 Oddział Rozpoznawczy im. Księcia Józefa Poniatowskiego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa),; II wojna światowa
	Odznaczenia

Alfred Zenon Mieczysław Strzygowski (ur. 18 grudnia 1898 w Stanisławowie, zm. 15 grudnia 1968 w Londynie) – rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego II RP, później podpułkownik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 grudnia 1898 w Stanisławowie, w rodzinie Aleksandra Konstantego^[1]. U kresu I wojny światowej w listopadzie 1918 brał udział w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej^[2]. W Wojsku Polskim został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1925^[3]^[4]. W latach 20. i 30. był oficerem 10 pułku strzelców konnych w Łańcucie^[5]^[6]. W latach 30. został awansowany na stopień rotmistrza kawalerii. Według stanu z marca 1939 pełnił funkcję oficera mobilizacyjnego w 8 pułku ułanów^[7].

Po wybuchu II wojny światowej i kampanii wrześniowej 1939 został oficerem Wojska Polskiego we Francji. W 1940 był adiutantem dowódcy 1 oddziału rozpoznawczego im. Księcia Józefa Poniatowskiego.

Po wojnie przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Był kolekcjonerem pamiątek związanych ze Lwowem^[2]. Do końca życia pozostawał w stopniu podpułkownika rezerwy^[2]. Zmarł 15 grudnia 1968 w Londynie^[2]^[8].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości (9 listopada 1931)^[9]
Krzyż Walecznych (trzykrotnie)^[10]
Srebrny Krzyż Zasługi (22 maja 1939)^[11]
Krzyż Wojenny (Francja)^[10]
Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)^[12]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-02-28] .
↑ ^a ^b ^c ^d Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 15–16, s. 137, Czerwiec 1969. Koło Lwowian w Londynie.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 365.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 48.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 326.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 164, 664.
↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 694.
↑ Karolina Grodziska: Polskie groby na cmentarzach Londynu, wyd. PAU, Kraków 1995, s. 389.
↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ ^a ^b Karolina Grodziska: Polskie groby na cmentarzach Londynu, wyd. PAU, Kraków 1995, s. 319.
↑ M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 243.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: 2006. ISBN 83-7188-899-6.

[1] Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-02-28] .

[BKL-2] Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 15–16, s. 137, Czerwiec 1969. Koło Lwowian w Londynie.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928365-3] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 365.

[CITEREFRocznik_Oficerski193248-4] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 48.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928326-5] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 326.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932164,_664-6] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 164, 664.

[CITEREFRocznik_oficerski1939694-7] Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 694.

[8] Karolina Grodziska: Polskie groby na cmentarzach Londynu, wyd. PAU, Kraków 1995, s. 389.

[9] M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[Londynu_1995-10] Karolina Grodziska: Polskie groby na cmentarzach Londynu, wyd. PAU, Kraków 1995, s. 319.

[11] M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[12] Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 243.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]