Alojzy Borgowiec

Alojzy Ignacy Borgowiec
	podporucznik rezerwy piechoty
Data i miejsce urodzenia	21 października 1899 ; Świętochłowice
Data i miejsce śmierci	13–14 kwietnia 1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; I powstanie śląskie,; II powstanie śląskie,; III powstanie śląskie,; II wojna światowa; kampania wrześniowa
Późniejsza praca	nauczyciel
	Odznaczenia
	;

Alojzy Ignacy Borgowiec (ur. 21 października 1899 w Świętochłowicach, zm. 13–14 kwietnia 1940 w Katyniu) – podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, nauczyciel, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Jana i Walerii Walewskiej-Kuś. Członek POW. Uczestnik trzech powstań śląskich, ranny. Pracował w Polskim Komitecie Plebiscytowym na powiat rybnicki. Przeniesiony do rezerwy z przydziałem do 3 pułku strzelców podhalańskich. W latach 1918–1939 w Legionie „Zaolzie” grupa Rybnik. I zastępca komendanta powiatowego POW w powiecie rybnickim.

W okresie międzywojennym pracował jako nauczyciel w Szkole Powszechnej nr 1 im. Adama Mickiewicza w Rybniku.

Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 4252. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty^[1]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Pszczyna. Posiadał przydział w rezerwie do 3 Pułku Strzelców Podhalańskich^[2].

28 sierpnia zmobilizowany do Wojska Polskiego. W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany między 13 a 14 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim^[3]. Figuruje na liście wywózkowej 022/2 z 9.04.1940 i liście PCK (AM) 881.

W książce Pawła Dubiela, Wrzesień 1939 na śląsku, Katowice 1960, jest informacja, że Alojzy Borgowiec, jak również kpt. Nikodem Sobik (komendant powiatowy POW Rybnik, zginął w Charkowie w 1940) zginęli we wrześniu 1939.

W Monitorze Polskim z 1946 ukazało się takie ogłoszenie: „Obyw. Borgowiec Agnieszka, ur. 3.1.1902 roku, zam. w Chorzowie-Batory, ul. Włodarskiego Nr 2, złożyła w tut. Starostwie prośbę o uznanie jej męża Alojzego Borgowca, ur. 21.10.1899 roku za zaginionego w czasie działań wojennych 1939 roku w związku ze służbą wojskową w armii polskiej. Wymieniony pełnił służbę w 1939 roku jako ppor. rez. w 75 p.p. w Oświęcimiu i od tego czasu nie daje osobie znaku życia. (10/B. 5/45)”^[4].

Alojzy Borgowiec został upamiętniony:

na tablicy pamiątkowej w Gimnazjum nr 1 w Rybniku 22.04.2004^[5].

Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień kapitana. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Agnieszką^[4], miał syna Józefa.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Srebrny Krzyż Zasługi (28 grudnia 1936)^[6]
Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi I klasy
Gwiazda Górnośląska

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 114.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 577.
↑ Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 180.
↑ ^a ^b Monitor Polski, t. Rok XXV, Numer = 72, 1946, s. 2 .
↑ Polska, Ku pamięci [online], www.rybnik.com.pl [dostęp 2017-07-12] (pol.).
↑ M.P. z 1936 r. nr 301, poz. 533 „za zasługi na polu pracy narodowej i społecznej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934114-1] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 114.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934577-2] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 577.

[CITEREFУбиты_в_Катыни2015180-3] Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 180.

[:0-4] Monitor Polski, t. Rok XXV, Numer = 72, 1946, s. 2 .

[5] Polska, Ku pamięci [online], www.rybnik.com.pl [dostęp 2017-07-12] (pol.).

[6] M.P. z 1936 r. nr 301, poz. 533 „za zasługi na polu pracy narodowej i społecznej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]