Przejdź do zawartości

Anchista fenestrata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anchista fenestrata
(Schmidt-Göbel, 1846)
Ilustracja
A. fenestrata fenestrata
Ilustracja
A. fenestrata subpubescens
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze drapieżne

Rodzina

biegaczowate

Podrodzina

Lebiinae

Plemię

Lebiini

Podplemię

Physoderina

Rodzaj

Anchista

Gatunek

Anchista fenestrata

Synonimy
  • Plochionus fenestratus Schmidt-Göbel, 1846
  • Endynomena fenestrata (Schmidt-Göbel, 1846)
  • Anchista glabra Chaudoir, 1877
  • Anchista nepalensis Kirschenhofer, 1994
Zasięg występowania
Mapa występowania
Rekordy A. f. fenestrata zaznaczone białymi trójkątami (△), zaś A. f. subpubescens czarnymi trójkątami (▼)

Anchista fenestratagatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny Lebiinae.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1846 roku przez Hermanna Maximiliana Schmidta-Göbela pod nazwą Plochionus fenestratus. Jako miejsce typowe wskazano Birmę[1][2]. W 1877 roku Maximilien Chaudoir opisał Anchista glabra z Puducherry oraz Anchista subpubescens z północnego Hindustanu[3]. W 1892 roku Henry Walter Bates przeniósł P. fenesratus do rodzaju Endynomena[4], a w 1923 roku Herbert Edward Andrewes przeniósł go do rodzaju Anchista[5]. W 2013 roku Shi Hongliang, Zhou Hongzhang i Liang Hongbin zsynonimizowali z omawianym gatunkiem A. glabra i A. nepalensis, zaś A. subpubescens obniżyli rangę do podgatunku w jego obrębie[2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Środkowy płat edeagusa

Chrząszcz o ciele długości od 7,7 do 8,5 mm. U podgatunku nominatywnego wierzch ciała jest nagi, u A. f. subpubescens zaś równomiernie i delikatnie owłosiony[2].

Głowa jest żółtawa do rudożółtej z żółtawobrązowymi lub rudobrązowymi członami czułków od drugiego do jedenastego, pozbawiona mikrorzeźby, z kilkoma delikatnymi punktami na ciemieniu[2].

Przedplecze jest żółtawe do rudożółtego z jaśniejszymi rozpłaszczeniami brzegów bocznych, niewyraźnie mikrorzeźbione, w zarysie sercowate, najszersze przy środku długości, o brzegach bocznych lekko zagiętych kanciasto pośrodku i silnie zafalowanych przed kątami tylnymi, kątach tylnych zaostrzonych i płatowatej nasadzie. Wyraźna i mocno wgłębiona linia środkowa jest na przedzie i przed nasadą punktowana. Dołki przypodstawowe przedplecza zaopatrzone są w kilka punktów. Rozpłaszczenia brzegów bocznych są szerokie i zaopatrzone w kilka grubych punktów. Ubarwienie pokryw cechuje się ciemnobrązowym do czarnego tłem ze zmiennym, żółtawym do rudożółtego wzorem. Rzędy są płytkie, drobno punktowane, międzyrzędy zaś słabo sklepione, punktowane delikatnie i rzadko oraz pokryte wyraźną mikrorzeźbą o równych średnicach oczek siatki. Trzecie międzyrzędy pokryw mają od trzech do pięciu chetoporów u podgatunku nominatywnego i od pięciu do ośmiu u A. f. subpubescens, a piąte międzyrzędy od dwóch do czterech chetoporów u podgatunku nominatywnego i od pięciu do siedmiu u A. f. subpubescens. Spód ciała ma ubarwienie żółtawe do rudożółtego. Odnóża mają żółte uda oraz żółtobrązowe golenie i stopy. Te ostatnie u samca w przypadku pary drugiej mają szczątkowo wykształcone szeregi włosków adhezyjnych[2].

Odwłok samicy ma ostatnie sternum z prostą lub lekko wykrojoną krawędzią tylną i dwoma parami szczecinek, samca zaś ma owo sternum na tylnej krawędzi umiarkowanie wykrojone i zaopatrzone w jedną parę szczecinek. Samiec ma genitalia o płacie środkowym edeagusa wyprostowanym, spłaszczonym, słabo u szczytu rozszerzonym, o lekko pośrodku zakrzywionym brzegu lewym. Płaska, lekko wydłużona, zaokrąglona blaszka wierzchołkowa jest nieco zakrzywiona dogrzbietowo. Endofallus ma rozproszone szczecinki na spodzie połowy nasadowej, niewielkie łuskowate pólko w pobliżu środka, dwa miękkawe, wydłużone, faliste skleryciki przy ujściu i jeden mały, twardy skleryt u nasady. Narządy rozrodcze samic cechują się silnie rozszerzonym, ale niezakrzywionym gruczołem spermatekalnym uchodzącym w pobliżu kulistawego szczytu spermateki[2].

Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]

Owad orientalny, zamieszkujący subkontynent indyjski i Półwysep Indochiński. Podgatunek nominatywny znany jest ze wschodniego Nepalu, wschodnich i południowych Indii oraz południowej Mjanmy. Podgatunek A. f. subpubescens podawany jest z Radżastanu w północno-zachodnich Indiach oraz północnego Pakistanu[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. H.M. Schmidt-Göbel: Faunula Coleopterum Birmaniae. Praga: Gottlieb Haase Söhne, 1846, s. 42.
  2. a b c d e f g Hongliang Shi, Hongzhang Zhou, Hongbin Liang. Liang H, Shi H, Zhou H (2013) Taxonomic synopsis of the subtribe Physoderina (Coleoptera, Carabidae, Lebiini), with species revisions of eight genera. „ZooKeys”. 284, s. 1-129, 2013. Pensoft Publishers. DOI: 10.3897/zookeys.284.3983. ISSN 1313-2970. 
  3. B.M. Chaudoir. Genres nouveaux et especes inedites de la famille des Carabiques. „Bulletin de la Société Imperiale des Naturalistes de Moscou”. 52 (1), s. 188-268, 1877. 
  4. H.W. Bates. Viaggio di Leonardo Fea in Birmania e Regioni Vicini XLIV. List of the Carabidae. „Annali del Museo Civico di Storia Naturale di Genova”. 2 (12), s. 267–428, 1892. 
  5. H.E. Andrewes. On the types of Carabidae described by Schmidt-Göbel in his Faunula Coleopterorum Birmaniae. „Transactions of the Entomological Society of London”. 1923, s. 1-63, 1923.