Anchista nubila

Anchista nubila
Andrewes, 1931
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze drapieżne
Rodzina	biegaczowate
Podrodzina	Lebiinae
Plemię	Lebiini
Podplemię	Physoderina
Rodzaj	Anchista
Gatunek	Anchista nubila
Zasięg występowania
Rekordy A. nubila zaznaczone czarnymi gwiazdkami (★)

Anchista nubila – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny Lebiinae. Występuje endemicznie w Indiach.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1931 roku przez Herberta Edwarda Andrewesa na łamach „The Annals and magazine of natural history”. Jako miejsce typowe wskazano Dehradun w indyjskim stanie Uttarakhand.

Morfologia

Środkowy płat edeagusa

Chrząszcz o ciele długości od 7,5 do 8,5 mm.

Głowę ma rudobrązową z jaśniejszym pierwszym członem czułków, gładką, z mikrorzeźbą bardzo delikatną lub całkiem zanikłą. Przeciętnie rozszerzone żuwaczki mają niemal proste krawędzie zewnętrzne. Ostatnie człony głaszczków szczękowych są wrzecionowate, a głaszczków wargowych toporowate.

Przedplecze jest rudobrązowe z nieco rozjaśnionymi rozpłaszczeniami brzegów bocznych, gładkie z niewyraźną mikrorzeźbą i bez punktowania, w zarysie sercowate, nieco szersze od głowy, najszersze przy środku długości, o brzegach bocznych wyraźnie zagiętych kanciasto pośrodku i silnie zafalowanych przed kątami tylnymi, kątach tylnych zaostrzonych i płatowatej nasadzie. Wyraźna i mocno wgłębiona linia środkowa jest na przedzie i przed nasadą punktowana. Dołki przypodstawowe przedplecza zaopatrzone są w kilka punktów. Rozpłaszczenia brzegów bocznych są szerokie i zaopatrzone w kilka grubych punktów. Ubarwienie pokryw jest jednolicie rudobrązowe, acz zwykle z nieco przyciemnionymi krawędziami. Rzędy są płytkie, drobno punktowane, międzyrzędy zaś słabo sklepione, punktowane delikatnie i rzadko oraz pokryte wyraźną mikrorzeźbą o równych średnicach oczek siatki. Trzecie międzyrzędy pokryw mają zwykle po trzy, rzadziej po cztery chetopory, wszystkie styczne do rzędu drugiego, a piąte międzyrzędy po dwa, rzadziej po trzy chetopory, z których pierwszy leży u podstawy. Odnóża mają żółtawe uda oraz ciemniejsze golenie i stopy. Te ostatnie u samca w przypadku par drugiej i trzeciej mają dwa kompletne szeregi włosków adhezyjnych, a w przypadku pary pierwszej szeregi szczątkowo wykształcone.

Odwłok samicy ma ostatnie sternum z prostą lub lekko wykrojoną krawędzią tylną i dwoma parami szczecinek, samca zaś ma owo sternum na tylnej krawędzi umiarkowanie wykrojone i zaopatrzone w jedną parę szczecinek. Samiec ma genitalia o płacie środkowym edeagusa przysadzistym, w widoku grzbietowym przy szczycie odgiętym na prawą stronę i z lewym brzegiem pośrodku niezakrzywionym, w widoku bocznym rozszerzonym pośrodku i dalej stopniowo zwężającym się. Płaska, szeroka, zaokrąglona blaszka wierzchołkowa leży na prawej stronie i nie zakrzywia się dogrzbietowo. Endofallus jest miejscami bezładnie łuskowany, w części środkowej zaopatrzony w jeden miękkawy skleryt, a w okolicy ujścia w parę wydłużonych, zafalowanych, miękkawych sklerytów.

Rozprzestrzenienie

Owad orientalny, endemiczny dla Indii, podawany z Uttarakhandu, Ćhota Nagpur i Tamilnadu.