Andreas de Florentia
 Portret Andreasa de Florentia, miniatura z Kodeksu Squarcialupi | |
| Data urodzenia |
? |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data śmierci |
ok. 1415 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Andreas de Florentia, Andrea da Firenze[1], Magister Frater Andreas Horganista de Florentia, Frate Andrea dei Servi, Andrea Stefani[1][2], Andrea degli Organi[3] (data ur. nieznana, zm. około 1415[2][3][4]) – włoski kompozytor i organista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od 1375 roku należał do zakonu serwitów[1][2][4]. Od 1378 roku był organistą w kościele Santissima Annunziata we Florencji[1][2]. W latach 1380, 1387–1388, 1390–1392 i 1395–1397 pełnił funkcję przeora klasztoru działającego przy tymże kościele[2]. Od 1387 roku wspólnie z Francesco Landinim pracował nad nowymi organami do katedry Santa Maria del Fiore[1][2]. W 1393 roku został przeorem w Pistoi[1][2][4]. Od 1407 do 1410 roku był prowincjałem serwitów na Toskanię[1][2][4].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Twórczość Andreasa de Florentia reprezentuje schyłkową fazę włoskiego trecenta[1][2]. Skomponował 30 ballat[3], w tym 18 dwugłosowych i 12 trzygłosowych[1][2]. Zachowały się one w kilku rękopisach, z których najważniejszym jest Kodeks Squarcialupi[2]. W swoich ballatach wykorzystywał teksty o treści miłosnej, polemicznej, moralizatorskiej oraz satyrycznej[1][2]. Utwory te odznaczają się płynnym przebiegiem rytmicznym, stosowane są w nich imitacje krótkich motywów, niekiedy użyte jako hoketus[2]. We fragmentach końcowych kompozytor stosował czasami długie melizmaty[2]. W ballatach trzygłosowych widoczne są wpływy muzyki francuskiej, polegające na wprowadzeniu akompaniamentu instrumentalnego i odcinków o różnych kadencjach[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Medieval Italy. An Encyclopedia. edited by Christopher Kleinhenz. New York: Routledge, 2004, s. 33. ISBN 0-415-93929-1.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 49. ISBN 83-224-0113-2.
- ↑ a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 19. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 82. ISBN 0-02-865526-5.