Andrejs Jurjāns
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Andrejs Jurjāns (ur. 30 września 1856 w Ērgļi, zm. 28 września 1922 w Rydze[1]) – łotewski kompozytor i badacz folkloru.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny chłopskiej[2]. W latach 1875–1882 studiował w konserwatorium w Petersburgu u Louisa Homiliusa (organy), Friedricha Homiliusa (waltornia) i Nikołaja Rimskiego-Korsakowa (kompozycja)[1][3]. Od 1882 do 1916 roku był wykładowcą teorii muzyki w konserwatorium w Charkowie[1][3]. Regularnie odwiedzał Łotwę, gdzie zbierał pieśni ludowe[1]. Wspólnie ze swoimi braćmi założył kwartet waltorniowy[1][2]. Występował jako organista i dyrygent m.in. podczas łotewskich świąt pieśni w 1888, 1895 i 1910 roku[1]. W 1917 roku osiadł w Rydze[1].
Jego najważniejszym dziełem jest Latviešu tautas mūzikas materiāli (6 zeszytów, 1894–1926)[1][3]. Jako jeden z pierwszych łotewskich twórców pisał dzieła symfoniczne i kantaty[2]. Skomponował m.in. Latvju vispārējo dziesmu svētku na orkiestrę (1888), poemat symfoniczny Latvju tautas brīvlaišana (1891), Latvju dejas (1894), Koncert elegijny na wiolonczelę i orkiestrę (1889), 5 kantat[1]. W swoich utworach wykorzystywał fragmenty pieśni ludowych, opracowywał też ich aranżacje na chór lub głos z fortepianem[1][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 517. ISBN 83-224-0453-0.
- ↑ a b c Aldis Purs, Andrejs Plakans: Historical Dictionary of Latvia. Lanham: Rowman & Littlefield, 2017, s. 163. ISBN 978-1-5381-0220-6.
- ↑ a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1795. ISBN 978-0-02-865528-4.