Andrzej Nagórski
| zakonnik SJ | ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia |
XI 1643 | |
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 VII 1710 | |
| Prof. retoryki i teologii moralnej | ||
| Okres sprawowania |
1676-1677 1678-1680 | |
| Rektor kolegium jezuickiego | ||
| Okres sprawowania |
1702-1703 1705-1708 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Inkardynacja | ||
| Śluby zakonne |
26 VIII 1660 | |
| Prezbiterat |
1674 | |
Andrzej Nagórski herbu Ostoja (ur. XI 1643 na Rusi Czerwonej, zm. 31 VII 1710 w Krakowie) – prof. retoryki i teologii moralnej, prefekt szkół jezuickich, misjonarz, rektor kolegiów w Kaliszu i w Lublinie, sekretarz prowincjała polskiego (1703‑1705).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Andrzej Nagórski przyszedł na świat w listopadzie 1643 na Rusi Czerwonej[1]. Studiował retorykę, prawdopodobnie we Lwowie. Do zakonu jezuitów wstąpił 26 sierpnia 1660 roku w Krakowie. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego podjął studia filozoficzne w Kaliszu, które trwały od 1663 do 1666 roku. Następnie studiował teologię w Poznaniu, gdzie przyjął święcenia kapłańskie ok. roku 1674. Po odbytych studiach pełnił funkcję socjusza prokuratora prowincji (porządkował archiwum prowincji w Krakowie w latach 1675‑1676). Następnie był profesorem retoryki w Brześciu Litewskim i w seminarium nauczycielskim w Lublinie do 1680 roku. W latach 1680‑1683 był prefektem szkół i profesorem teologii moralnej w Lublinie. Pełnił też, w tym mieście, funkcję prefekta konwiktu i bursy muzycznej a także regensa seminarium duchownego do 1685 roku. W latach 1687‑1688 był superiorem w Krasnymstawie, gdzie tworzył podwaliny przyszłego kolegium. Przez kolejnych pięć lat był misjonarzem dworskim Feliksa Potockiego. W tym czasie działał na rzecz pojednania Rusinów z Kościołem katolickim. W latach 1693‑1695 był prefektem szkół i profesorem teologii moralnej w Jarosławiu a następnie, w latach 1695‑1702, regensem seminarium duchownego w Lublinie. Kolejny rok przebywał w Kaliszu, gdzie pełnił funkcję rektora kolegium. Następnie był sekretarzem prowincjała polskiego w latach 1703‑1705. W czasie okupacji szwedzkiej przeniósł się do Lublina, gdzie kierował jako rektor tamtejszym kolegium jezuickim do 1708 roku. W tym czasie musiał pertraktować z przebywającym w mieście carem Piotrem I[2]. W latach 1698-1707 reprezentował kolegium jezuickie w sprawach sądowych wytaczanych przeciwko Żydom lubelskimi, głównie o niespłacane pożyczki przez starszych synagogi[3]. Andrzej Nagórski zmarł 31 lipca 1710 roku w Krakowie podczas epidemii[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Herb Ostoja
- Ród Ostojów (Mościców)
- Nagórscy herbu Ostoja
- Feliks Kazimierz Potocki
- Jezuici
- Szkolnictwo jezuickie w Polsce
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995, oprac. L. Grzebień SJ, Kraków 1996, s. 449.
- ↑ a b A. Królikowska, Profesorowie jezuickich seminariów nauczycielskich od XVI do XVIII wieku. Słownik biograficzny, [w:] "Studia i materiały do dziejów jezuitów polskich" pod red. A. P. Biesia SJ i L. Grzebienia SJ, t. XXVI, s. 111.
- ↑ Materiały źródłowe do dziejów Żydów w księgach grodzkich lubelskich za panowania Augusta II Sasa 1697-1733, oprac. H. Gmiterek, Lublin 2001, nry: 40, 256, 613, 653, 693, 700.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995, oprac. L. Grzebień SJ, Kraków 1996, s. 449.
- A. Królikowska, Profesorowie jezuickich seminariów nauczycielskich od XVI do XVIII wieku. Słownik biograficzny, [w:] "Studia i materiały do dziejów jezuitów polskich" pod red. A. P. Biesia SJ i L. Grzebienia SJ, t. XXVI, s. 111.
- A. Kupisz, Pedagodzy kolegium jezuickiego w Lublinie w XVI i XVII wieku, [w:]"Roczniki Nauk Społecznych", t. XXXIII, zeszyt 2/2005, s. 146.
- Materiały źródłowe do dziejów Żydów w księgach grodzkich lubelskich za panowania Augusta II Sasa 1697-1733, oprac. H. Gmiterek, Lublin 2001.
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VI, s. 510.