Przejdź do zawartości

Anisoplia tempestiva

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anisoplia tempestiva
Erichson, 1847
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Nadrodzina

żuki

Rodzina

poświętnikowate

Podrodzina

rutelowate

Plemię

Anomalini

Podplemię

Anisopliina

Rodzaj

Anisoplia

Podrodzaj

Anisoplia (Anisoplia)

Gatunek

Anisoplia (Anisoplia) tempestiva

Anisoplia tempestivagatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych i podrodziny rutelowatych. Zamieszkuje Europę.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1830 roku przez Jamesa Francisa Stephensa pod nazwą Anisoplia agricola. Okazała się ona jednak młodszym homonimem, w związku z czym za ważną uznaje się nazwę nadaną w 1847 przez Wilhelma Ferdinanda Erichsona[1].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o owalnym w zarysie ciele długości od 10,5 do 13,5 mm. Głowa i przedplecze są czarne ze słabym połyskiem metalicznym, całe stosunkowo gęsto porośnięte odstającymi włoskami przeciętnej długości. Krawędzie boczne przedplecza przed kątami tylnymi są proste do lekko wyokrąglonych. Pokrywy bywają jednolicie czerwonobrunatne, brunatne z czarnym plamkowaniem zwykle rozmieszczonym przy tarczce, na guzach barkowych i przedwierzchołkowo, albo też całkowicie czarne. Przednia ⅓ pokryw porośnięta jest owłosieniem długim i wełnistym, pozostała ich część natomiast krótkim i rzadkim. Powierzchnia pokryw jest delikatnie, poprzecznie pomarszczona, a rzędy i międzyrzędy są słabo zaznaczone. Samica ma boczne krawędzie pokryw z żeberkowatymi zgrubieniami poniżej guzów barkowych, natomiast u samca brak takich zgrubień. Całe pygidium gęsto obrastają dość długie, jasne włosy na jego wierzchołku formujące zagęszczoną kępkę. Przednie odnóża mają stopy u samca krótkie i masywne, z wcięciem u nasady ostatniego członu, u samicy zaś cieńsze i dłuższe, bez takowego wcięcia. Spodnią stronę ciała gęsto porasta jasne owłosienie[2].

Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Owad palearktyczny, europejski, znany z Francji, Szwajcarii, Włoch, Czech, Słowacji, Węgier, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii, i Grecji[1]. W całym zasięgu rzadko i lokalnie spotykany[2]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony został jako gatunek regionalnie wymarły (RE)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 3. Scarabaeoidea – Scirtoidea – Dascilloidea – Buprestoidea – Byrrhoidea, Stenstrup: Apollo Books, 2006, s. 251-254, ISBN 87-88757-59-5.
  2. a b Zdzisława Stebnicka: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 28b Żukowate – Scarabaeidae grupa podrodzin: Scarabaeidae pleurosticti. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1978, s. 16-21.
  3. Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.