Antoni Kiewnarski (żołnierz)

Antoni Kiewnarski

major
Data i miejsce urodzenia	26 stycznia 1899 Moskwa
Data i miejsce śmierci	2 kwietnia 1944 pod Żaganiem
Przebieg służby
Lata służby	1918–1944
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	Pułk Strzelców Polskich im. Bartosza Głowackiego 58 Pułk Piechoty 3 Pułk Lotniczy No.305 Polish Bomber Squadron
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji, II wojna światowa
Odznaczenia

Antoni Kiewnarski (ur. 26 stycznia 1899 w Moskwie, zm. 2 kwietnia 1944 pod Żaganiem) – oficer, uczestnik wojny domowej w Rosji i II wojny światowej w szeregach Wojska Polskiego.

Życiorys

Syn Antoniego Kiewnarskiego i Klary z Kirchofów. Edukację zakończył jako absolwent korpusu kadetów w Moskwie i rozpoczął służbę w armii rosyjskiej. W latach 1917-1918 służył w Pułk Strzelców Polskich im. Bartosza Głowackiego, uczestnicząc w wojnie domowej w Rosji.

Po powrocie do Polski służył w 58 Pułk Piechoty. W 1927 roku został przeniesiony do 3 pułku lotniczego. W 1937 roku otrzymał licencję pilota szybowcowego. Po agresji III Rzeszy na Polskę w 1939 roku ewakuował się do Rumunii, gdzie został internowany. Następnie udał się do Francji, tam w stopniu majora powierzono mu funkcję adiutanta gen. Władysława Sikorskiego. Po klęsce Francji trafił do Anglii, gdzie został skierowany do służby w 305 Dywizjonie Bombowym.

W sierpniu 1942 roku jego samolot uczestniczący w bombardowaniu III Rzeszy został zestrzelony. Ranny Kierwnarski dostał się do niemieckiej niewoli. Po zakończeniu leczenia umieszczony został w obozie jenieckim dla lotników w Żaganiu. W dniu 25 marca 1944 roku wraz z innymi jeńcami podjął próbę ucieczki. Wraz z trzema innymi jeńcami 2 kwietnia 1944 roku został zabity przez Niemców na drodze do Żagania. Po zakończeniu wojny jego ciało zostało pochowane na cmentarzu w Poznaniu.

Ordery i odznaczenia

• Virtuti Militari V klasy
• Krzyż Walecznych (odznaczony trzykrotnie)
• Srebrny Krzyż Zasługi

Bibliografia

• Jerzy Rydłowski: Żołnierze lat wojny i okupacji. Warszawa: 1971.