Przejdź do zawartości

Antoni Konstanty Kwiatkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Konstanty Kwiatkowski
porucznik uzbrojenia porucznik uzbrojenia
Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1899
Milewko

Data i miejsce śmierci

między 9 a 11 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

1 Oddział Służby Uzbrojenia

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941)

Antoni Konstanty Kwiatkowski (ur. 12 grudnia 1899 w majątku Milewko[1], zm. między 9 a 11 kwietnia[2] 1940 w Katyniu) – doktor nauk technicznych, inżynier geodeta, porucznik rezerwy uzbrojenia Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Ludwika i Heleny z Krempskich[1]. Członek POW. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Absolwent Politechniki Warszawskiej.

W okresie międzywojennym pracował jako adiunkt, wykładowca na Politechnice Warszawskiej. Był współpracownikiem naukowym w Głównym Urzędzie Miar. Publikował prace naukowe[3].

W 1929 ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii. W 1934 był podporucznikiem rezerwy uzbrojenia ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 93 lokatą, należał do Kadry 1 Oddziału Służby Uzbrojenia i podlegał pod PKU Warszawa-Miasto III[4]. Awansował do stopnia porucznika uzbrojenia 1 lutego 1935. Był przydzielony do kadry 1 Oddziału Służby Uzbrojenia[3].

Podczas kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów. Według stanu na kwiecień 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku[2]. Między 7 a 9 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[2] – lista wywózkowa 017/3 poz. 92 nr akt 46[5] z 2.04.1940[2]. Został zamordowany między 9 a 11 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[2]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji z dnia 28.05.1943 pod numerem 3474. Przy szczątkach Antoniego Kwiatkowskiego kartę przydziału służbowego[6], dowód osobisty, paszport, legitymację urzędnika państwowego, dyplom Politechniki Warszawskiej inżyniera geodety[7]. Figuruje na liście AM-257-3474 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem: GARF-126-03474 jako Stanisław Kuszelski[8]. Nazwisko Kwiatkowskiego znajduje się na liście ofiar (pod nr 3474) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 177, w Nowym Kurierze Warszawskim nr 169 z 1943. Krewni do 1991 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Wandą z domu Maniewską (1906-1980), miał córkę Elżbietę i syna Stefana (1928-1944, zginął w powstaniu warszawskim)[1][9].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Antoni Konstanty Kwiatkowski został upamiętniony symboliczną inskrypcją na grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[9].
  • Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień kapitana. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 333.
  2. a b c d e УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 375.
  3. a b c Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 152.
  4. Rocznik Oficerski Rezerw, Warszawa: MSWojsk., 1934.
  5. Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 603.
  6. Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 257.
  7. Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2018-08-22] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  8. Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2018-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  9. a b Cmentarz Stare Powązki: KAMILA MANIEWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-12].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1934.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
  • Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]