Antoni Szymanowski
Pełne imię i nazwisko |
Antoni Jan Szymanowski | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
13 stycznia 1951 | ||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||
Antoni Jan Szymanowski (ur. 13 stycznia 1951 w Tomaszowie Mazowieckim) – polski piłkarz, występujący na pozycji obrońcy, reprezentant Polski, trener piłkarski.
Reprezentował barwy Wisły Kraków (mistrz Polski), Gwardii Warszawa oraz Club Brugge. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta. Z reprezentacją Polski dwukrotnie uczestniczył na mistrzostwach świata (1974 – 3. miejsce, 1978) oraz dwukrotnie w turnieju olimpijskim (1972 – złoty medal, 1976 – srebrny medal).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]
Antoni Szymanowski karierę piłkarską rozpoczął w 1963 w juniorach Wisły Kraków, z którą w 1968 podpisał profesjonalny kontrakt, a 27 października 1968 w barwach tego klubu zaliczył debiut w rozgrywkach ekstraklasy (ówczesnej I ligi) w bezbramkowo zremisowanym meczu u siebie z GKS-em Katowice, zmieniając w 46. minucie Janusza Sputę[1][2]. Z klubem dwukrotnie wygrywał swoją grupę w Pucharze Intertoto (1969, 1970). Po sezonie 1969/1970 oraz rozegraniu 41 meczów ligowych odszedł z klubu.
W latach 1970–1972 Antoni Szymanowski reprezentował barwy Gwardii Warszawa, w której rozegrał 24 mecze ligowe, po czym wrócił do Wisły Kraków, w której był jednym z najważniejszych zawodników. W 1973 z klubem wygrał grupę w Pucharze Intertoto. W 1975 został wyróżniony nagrodami: Piłkarza Roku oraz Złotym Butem w plebiscycie „Sportu”. W sezonie 1975/1976 zajął z klubem 3. miejsce w ekstraklasie, a w sezonie 1977/1978 zdobył mistrzostwo Polski oraz strzelił swoją jedyną bramkę w najwyższym polskim poziomie ligowym (26 listopada 1977 w zremisowanym 1:1 meczu u siebie z Widzewem Łódź, pokonując w 13 minucie bramkarza drużyny gości – Stanisława Burzyńskiego)[1][3]. Po tym sezonie oraz rozegraniu 160 meczów ligowych odszedł z klubu.
Następnie w latach 1978–1981 ponownie reprezentował barwy Gwardii Warszawa (39 meczów), potem belgijskiego klubu Eerste klasse – Club Brugge, z którym w sezonie 1982/1983 dotarł do finału Pucharu Belgii. Po sezonie 1983/1984 w wieku 33 lat zakończył piłkarską karierę. Łącznie w najwyższym poziomie ligowym w Polsce rozegrał 264 mecze ligowe, w których strzelił 1 bramkę, a w Eerste klasse wystąpił w 51 meczach ligowych.
Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]
W latach 1970–1980 w reprezentacji Polski rozegrał 82 mecze, w których strzelił 1 bramkę. Debiut zaliczył 22 lipca 1970 w Szczecinie w wygranym 2:0 meczu towarzyskim z reprezentacją Iraku. Ostatni mecz rozegrał 9 lipca 1980 w Bogocie w wygranym 1:4 meczu towarzyskim z Kolumbią.
W 1972 znalazł się w składzie reprezentacji Polski prowadzonej przez Kazimierza Górskiego na turniej olimpijski w Monachium. Drużyna wraz z nim w podstawowym składzie wygrała w finale 2:1 z Węgrami, zdobywając złoty medal.
17 października 1973 reprezentacja Polski po remisie 1:1 z reprezentacją Anglii na stadionie Wembley w Londynie po 36 latach awansowała na mistrzostwa świata. Na turnieju w 1974 w RFN, na którym Polacy zajęli 3. miejsce, Antoni Szymanowski był podstawowym zawodnikiem drużyny prowadzonej przez Kazimierza Górskiego, występując we wszystkich siedmiu spotkaniach.
W 1976 ponownie znalazł się w składzie reprezentacji Polski, nadal kierowanej przez Kazimierza Górskiego, na turniej olimpijski w Montrealu. W meczu ćwierćfinałowym z reprezentacją Korei Północnej wygranym przez Polskę 5:0 w 65. minucie strzelił bramkę na 4:0; była to jego jedyna bramka w reprezentacji. W finale reprezentacja Polski przegrała 3:1 z reprezentacją NRD i ostatecznie zdobyła srebrny medal, co uznano w kraju za porażkę; trener podał się następnie do dymisji.
W 1978 został powołany przez selekcjonera Jacka Gmocha na mistrzostwa świata w Argentynie, które polska drużyna zakończyła w drugiej rundzie po porażkach z Argentyną (2:0) i Brazylią (3:1) oraz zwycięstwie z Peru (0:1).
Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. Był trenerem: Clepardii Kraków, Cracovii (1985–1986), CKS Czeladź (1987), reprezentację Polski U-16 i U-18 (1997–2002), koordynatorem ds. młodzieży w Wiśle Kraków (1998–2001), trenerem rezerw Wisły Kraków (2002–2004), Przeboju Wolbrom (2005–2008, asystentem trenera Górnika Zabrze (2008–2009) oraz ponownie trenerem Przeboju Wolbrom (2009).
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
W 1974 ukończył V Liceum Ogólnokształcącego dla Pracujących w Nowej Hucie. W 1988 uzyskał magisterium z wychowania fizycznego na Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie, był również nauczycielem tego przedmiotu w szkole.
W 1976 ożenił się z gimnastyczką sportową Wandą Werbiłowicz, trenującą w tym samym klubie. Mają troje dzieci: córki Paulinę i Agnieszkę oraz syna Grzegorza. Młodszy brat Henryk również był piłkarzem Wisły Kraków oraz reprezentantem Polski.
Występy w reprezentacji[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacja narodowa | Rok | Występy | Gole |
---|---|---|---|
Polska | |||
1970 | 3 | 0 | |
1971 | 2 | 0 | |
1972 | 7 | 0 | |
1973 | 13 | 0 | |
1974 | 12 | 0 | |
1975 | 10 | 0 | |
1976 | 8 | 1 | |
1977 | 2 | 0 | |
1978 | 14 | 0 | |
1979 | 8 | 0 | |
1980 | 3 | 0 | |
Łącznie | 82 | 1 |
Mecze w reprezentacji | |||||
---|---|---|---|---|---|
Lp. | Data | Miasto | Przeciwnik | Wynik | Rozgrywki |
1. | 22 lipca 1970 | Szczecin | Irak | Mecz towarzyski | |
2. | 6 września 1970 | Rostock | NRD | Mecz towarzyski | |
3. | 22 października 1970 | Praga | Czechosłowacja | Mecz towarzyski | |
4. | 27 listopada 1971 | Hamburg | RFN | El. Euro 1972 | |
5. | 8 grudnia 1971 | Izmir | Turcja | El. Euro 1972 | |
6. | 16 kwietnia 1972 | Stara Zagora | Bułgaria | El. LIO 1972 | |
7. | 10 maja 1972 | Poznań | Szwajcaria | Mecz towarzyski | |
8. | 30 sierpnia 1972 | Ratyzbona | Ghana | Igrzyska olimpijskie 1972 | |
9. | 1 września 1972 | Norymberga | NRD | Igrzyska olimpijskie 1972 | |
10. | 3 września 1972 | Ratyzbona | Dania | Igrzyska olimpijskie 1972 | |
11. | 6 września 1972 | Augsburg | ZSRR | Igrzyska olimpijskie 1972 | |
12. | 8 września 1972 | Norymberga | Maroko | Igrzyska olimpijskie 1972 | |
13. | 13 maja 1973 | Warszawa | Jugosławia | Mecz towarzyski | |
14. | 16 maja 1973 | Wrocław | Irlandia | Mecz towarzyski | |
15. | 1 sierpnia 1973 | Toronto | Kanada | Mecz towarzyski | |
16. | 3 sierpnia 1973 | Chicago | Stany Zjednoczone | Mecz towarzyski | |
17. | 5 sierpnia 1973 | Los Angeles | Meksyk | Mecz towarzyski | |
18. | 8 sierpnia 1973 | Monterrey | Meksyk | Mecz towarzyski | |
19. | 10 sierpnia 1973 | San Francisco | Stany Zjednoczone | Mecz towarzyski | |
20. | 12 sierpnia 1973 | New Britain | Stany Zjednoczone | Mecz towarzyski | |
21. | 19 sierpnia 1973 | Warna | Bułgaria | Mecz towarzyski | |
22. | 28 września 1973 | Chorzów | Walia | El. MŚ 1974 | |
23. | 10 października 1973 | Rotterdam | Holandia | Mecz towarzyski | |
24. | 17 października 1973 | Londyn | Anglia | El. MŚ 1974 | |
25. | 21 października 1973 | Dublin | Irlandia | Mecz towarzyski | |
26. | 15 czerwca 1974 | Stuttgart | Argentyna | Mundial 1974 | |
27. | 19 czerwca 1974 | Monachium | Haiti | Mundial 1974 | |
28. | 23 czerwca 1974 | Stuttgart | Włochy | Mundial 1974 | |
29. | 26 czerwca 1974 | Stuttgart | Szwecja | Mundial 1974 | |
30. | 30 czerwca 1974 | Frankfurt | Jugosławia | Mundial 1974 | |
31. | 3 lipca 1974 | Frankfurt | RFN | Mundial 1974 | |
32. | 6 lipca 1974 | Monachium | Brazylia | Mundial 1974 | |
33. | 1 września 1974 | Helsinki | Finlandia | El. Euro 1976 | |
34. | 4 września 1974 | Warszawa | NRD | Mecz towarzyski | |
35. | 7 września 1974 | Wrocław | Francja | Mecz towarzyski | |
36. | 10 października 1974 | Poznań | Finlandia | El. Euro 1976 | |
37. | 13 listopada 1974 | Praga | Czechosłowacja | Mecz towarzyski | |
38. | 26 marca 1975 | Poznań | Stany Zjednoczone | Mecz towarzyski | |
39. | 19 kwietnia 1975 | Rzym | Włochy | El. Euro 1976 | |
40. | 28 maja 1975 | Halle | NRD | Mecz towarzyski | |
41. | 26 czerwca 1975 | Seattle | Stany Zjednoczone | Mecz towarzyski | |
42. | 6 lipca 1975 | Montreal | Kanada | Mecz towarzyski | |
43. | 9 lipca 1975 | Toronto | Kanada | Mecz towarzyski | |
44. | 10 września 1975 | Chorzów | Holandia | El. Euro 1976 | |
45. | 8 października 1975 | Łódź | Węgry | Mecz towarzyski | |
46. | 15 października 1975 | Amsterdam | Węgry | El. Euro 1976 | |
47. | 26 października 1975 | Warszawa | Włochy | El. Euro 1976 | |
48. | 24 marca 1976 | Chorzów | Argentyna | Mecz towarzyski | |
49. | 24 kwietnia 1976 | Lens | Francja | Mecz towarzyski | |
50. | 6 maja 1976 | Ateny | Grecja | Mecz towarzyski | |
51. | 11 maja 1976 | Bazylea | Szwajcaria | Mecz towarzyski | |
52. | 18 lipca 1976 | Montreal | Kuba | Igrzyska olimpijskie 1976 | |
53. | 22 lipca 1976 | Montreal | Iran | Igrzyska olimpijskie 1976 | |
54. | 25 lipca 1976 | Montreal | Korea Północna | Igrzyska olimpijskie 1976 | |
55. | 31 lipca 1976 | Montreal | NRD | Igrzyska olimpijskie 1976 | |
56. | 12 czerwca 1977 | La Paz | Boliwia | Mecz towarzyski | |
57. | 12 listopada 1977 | Wrocław | Szwecja | Mecz towarzyski | |
58. | 22 marca 1978 | Luksemburg | Luksemburg | Mecz towarzyski | |
59. | 5 kwietnia 1978 | Poznań | Grecja | Mecz towarzyski | |
60. | 22 kwietnia 1978 | Łódź | Irlandia | Mecz towarzyski | |
61. | 26 kwietnia 1978 | Warszawa | Bułgaria | Mecz towarzyski | |
62. | 1 czerwca 1978 | Buenos Aires | RFN | Mundial 1978 | |
63. | 6 czerwca 1978 | Rosario | Tunezja | Mundial 1978 | |
64. | 10 czerwca 1978 | Rosario | Meksyk | Mundial 1978 | |
65. | 14 czerwca 1978 | Rosario | Argentyna | Mundial 1978 | |
66. | 18 czerwca 1978 | Mendoza | Peru | Mundial 1978 | |
67. | 21 czerwca 1978 | Mendoza | Brazylia | Mundial 1978 | |
68. | 30 sierpnia1978 | Helsinki | Finlandia | Mecz towarzyski | |
69. | 6 września 1978 | Reykjavík | Islandia | El. Euro 1980 | |
70. | 11 października 1978 | Bukareszt | Rumunia | Mecz towarzyski | |
71. | 15 listopada 1978 | Wrocław | Szwajcaria | El. Euro 1980 | |
72. | 8 lutego 1979 | Tunis | Tunezja | Mecz towarzyski | |
73. | 4 kwietnia 1979 | Chorzów | Węgry | Mecz towarzyski | |
74. | 18 kwietnia 1979 | Lipsk | NRD | El. Euro 1980 | |
75. | 2 maja 1979 | Chorzów | Holandia | El. Euro 1980 | |
76. | 12 września 1979 | Lozanna | Szwajcaria | El. Euro 1980 | |
77. | 26 września 1979 | Chorzów | NRD | El. Euro 1980 | |
78. | 10 października 1979 | Kraków | Islandia | El. Euro 1980 | |
79. | 17 października 1979 | Amsterdam | Holandia | El. Euro 1980 | |
80. | 28 czerwca 1980 | São Paulo | Brazylia | Mecz towarzyski | |
81. | 2 lipca 1980 | Santa Cruz | Boliwia | Mecz towarzyski | |
82. | 9 lipca 1980 | Bogota | Kolumbia | Mecz towarzyski |
Sukcesy[edytuj | edytuj kod]
- Wisła Kraków
- Mistrzostwo Polski: 1978
- 3. miejsce w ekstraklasie: 1976
- Wygrana grupa w Pucharze Intertoto: 1969, 1970, 1973
- Club Brugge
- Finał Pucharu Belgii: 1983
- Reprezentacyjne
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (1972)[4]
- Złoty Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe
- Srebrny Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe
- Brązowy Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe
- Piłkarz Roku i Złoty But w plebiscycie katowickiego „Sportu” (1975)
- Zaliczony do jedenastki stulecia PZPN na pozycji lewego obrońcy (2019)[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Antoni Szymanowski. historiawisly.pl. [dostęp 2018-06-07].
- ↑ 1968.10.27 Wisła Kraków – GKS Katowice 0:0. historiawisly.pl. [dostęp 2018-06-07].
- ↑ 1977.11.26 Wisła Kraków – Widzew Łódź 1:1. historiawisly.pl. [dostęp 2018-06-07].
- ↑ Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972. [dostęp 2019-03-26].
- ↑ Poznaliśmy Reprezentację 100-lecia! Zobacz najlepszy zespół w historii Polski!. laczynaspilka.pl, 6 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-06].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Antoni Szymanowski. olimpijski.pl. [dostęp 2018-06-07].
- Antoni Szymanowski w bazie 90minut.pl. [dostęp 2018-06-07].
- Antoni Szymanowski. wikiliga.pl. [dostęp 2018-06-07].
- Antoni Szymanowski. historiawisly.pl. [dostęp 2018-06-07].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Antoni Szymanowski, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2018-06-07] .
- Antoni Szymanowski. weltfussball.de. [dostęp 2018-06-07]. (niem.).
- Antoni Szymanowski. footballdatabase.eu. [dostęp 2018-06-07]. (ang.).
- Antoni Szymanowski . [dostęp 2018-06-07].
- Antoni Szymanowski w bazie National Football Teams (ang.). [dostęp 2018-06-07].
- Urodzeni w 1951
- Piłkarze Wisły Kraków
- Piłkarze Gwardii Warszawa
- Piłkarze Club Brugge
- Piłkarze nożni na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1972
- Piłkarze nożni na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1976
- Polscy piłkarze na igrzyskach olimpijskich
- Polscy olimpijczycy (Monachium 1972)
- Polscy olimpijczycy (Montreal 1976)
- Polscy medaliści olimpijscy
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1972
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1976
- Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 1974
- Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 1978
- Polscy trenerzy piłkarscy
- Trenerzy piłkarzy Cracovii
- Klub Wybitnego Reprezentanta
- Trenerzy piłkarzy Wisły II Kraków
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Ludzie urodzeni w Tomaszowie Mazowieckim
- Kapitanowie reprezentacji Polski