Antoni Tijewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Tijewski
Ilustracja
porucznik rezerwy kawalerii porucznik rezerwy kawalerii
Data i miejsce urodzenia

31 grudnia 1901
Derbent

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

19141940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

14 Pułk Ułanów Jazłowieckich

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)

Antoni Tijewski (ur. 18 grudnia?/31 grudnia 1901 w Derbencie na Kaukazie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik rezerwy kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Antoniego i Salomei z Zajączkowskich. Absolwent szkoły realnej w Rostowie nad Donem. Od 1918 w Wojsku Polskim. Służył w dywizjonie jazdy 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Żeligowskiego. Walczył w latach 1918 – 1919 na Kubaniu, w Besarbii i Galicji a następnie w wojnie 1920 r.

Po zakończeniu działań wojennych, w 1921 zwolniony do rezerwy. W okresie międzywojennym pracował jako urzędnik w magistracie w Zdołbunowie, w PKU Równe i PKU Dubno[1]. Po ukończeniu kursu dla oficerów rezerwy dla dowódców szwadronów ckm w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie (1933) został mianowany podporucznikiem rezerwy. W 1935 awansowany do stopnia porucznika rezerwy. Działał w Związku Oficerów Rezerwy oraz Lidze Morskiej i Kolonialnej jako wiceprezes.

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej LW 035/3 z 16.4.1940 r., poz. 23[2].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ożenił się z Marią z Goworów, miał synów Antoniego i Gustawa oraz córkę Halinę.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kolekcja VM ↓, s. 2.
  2. Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 300.
  3. Kolekcja VM ↓, s. 1.
  4. a b BETA Księgi Cmentarne [online], ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-05-27].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]