Antonina (Zołotariowa)
| Jelizawieta Zołotariowa | |
| ihumenia | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 lipca 1904 |
| Miejsce pochówku | |
| Przełożona monasteru św. Marii Magdaleny w Wilnie | |
| Okres sprawowania |
1878-1900 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
1856 |
Antonina, imię świeckie Jelizawieta Pietrowna Zołotariowa (zm. 10 lipca 1904 w Wilnie) – rosyjska mniszka prawosławna, przełożona monasteru św. Marii Magdaleny w Wilnie w latach 1878-1900.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodziła z rodziny kupieckiej. Wykształcenie uzyskała na pensji w Moskwie. W 1841 została posłusznicą w monasterze św. Aleksego w Moskwie. Wieczyste śluby mnisze złożyła piętnaście lat później przed hieromnichem Grzegorzem[1]. W 1865 razem z grupą mniszek z monasteru św. Aleksego przybyła do monasteru św. Marii Magdaleny, założonego rok wcześniej w Wilnie, którego przełożoną była inna była mniszka moskiewskiego klasztoru – ihumenia Flawiana. W monasterze w Wilnie mniszka Antonina objęła obowiązki ekonomki. W 1873 została nagrodzona krzyżem synodalnym[1].
W 1878, po śmierci ihumenii Flawiany, została nową przełożoną monasteru w Wilnie i w związku z tym otrzymała godność ihumeni. W 1887 została nagrodzona złotym krzyżem z ozdobami. Monasterem św. Marii Magdaleny kierowała do 1900, gdy dobrowolnie odeszła w stan spoczynku. Zmarła cztery lata później w wileńskim klasztorze i została pochowana w sąsiedztwie jego głównej cerkwi[1]. Po tym, gdy kompleks klasztoru prawosławnego został oddany pierwotnym właścicielkom (zakonowi wizytek), nagrobek przeniesiono na cmentarz prawosławny w Wilnie[1].