Apertura (typografia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Różnica w aperturach

Apertura (ang. aperture) – termin typograficzny określający szczelinę między zakończeniami kresek otwartych liter (np. C, c, S, s, e). Często jest jednym z wyznaczników, za pomocą których można przypisać dany krój pisma do grupy – np. kroje humanistyczne (np. Bembo) cechuje duża apertura, kroje romantyczne (np. Bodoni) i realistyczne (np. Helvetica) mają małą aperturę, natomiast bardzo duża apertura występuje w antycznych inskrypcjach greckich i wzorowanych na nich krojach pism[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Robert Bringhurst, Elementarz stylu w typografii, Dorota Dziewońska, wyd. 2, Kraków: D2D.PL, 2008, s. 355, ISBN 978-83-927308-0-4, OCLC 297784139.