Apokopa (proces fonetyczny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Apokopa (gr. ἀποκοπή apokopḗ „odcięcie”, od ἀποκόπτω apokóptō „odcinać”)[1][2] – proces fonetyczny polegający na zaniku głoski lub głosek w wygłosie (na końcu wyrazu)[3]. W szczególności dotyczy nieakcentowanych samogłosek, np. pol. tak ze staropolskiego tako. Współcześnie apokopa występuje m.in. w języku włoskim, w którym przymiotnik grande zostaje skrócony do gran, gdy występuje przed rzeczownikiem: Gran Bretagna[4]. Apokopa występuje również przy zapożyczaniu wyrazów: łac. octo → rum. opt (osiem). Odwrotnością apokopy jest paragoga.

Zastosowania[edytuj | edytuj kod]

Apokopa zastosowana w celach artystycznych w utworze literackim należy do słowotwórczych środków stylistycznych[5].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Władysław Kopaliński, apokopa, [w:] Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [online] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-03].
  2. ↑ Henry George Liddell, Robert Scott: ἀποκοπή. [w:] A Greek-English Lexicon [on-line]. [dostęp 2018-07-14]. (ang.).
  3. ↑ Piotr Sorbet: Próba klasyfikacji zmian paragogicznych w językach romańskich. [w:] Uniwersytet Łódzki [on-line]. [dostęp 2017-12-11].
  4. ↑ Gramatyka języka włoskiego. [w:] Lignea [on-line]. [dostęp 2017-12-11].
  5. ↑ Środki artystyczne. [w:] Centrum Kształcenia Ustawicznego [on-line]. [dostęp 2017-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-08)].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Apokopa_(proces_fonetyczny)&oldid=69236383”