Apolinary Jagodziński
 pułkownik żandarmerii
| |
| Data urodzenia |
5 sierpnia 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 sierpnia 1982 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Apolinary Jagodziński (ur. 5 sierpnia 1889, zm. 21 sierpnia 1982 w Łodzi) – pułkownik żandarmerii Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Z dniem 3 stycznia 1919 roku został przydzielony do Żandarmerii Polowej, a z dniem 6 lutego 1919 roku formalnie przyjęty do Wojska Polskiego, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z warunkowym zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika[1].
1 czerwca 1921 roku, w stopniu rotmistrza, pełnił służbę w Dowództwie Żandarmerii Wojskowej w Warszawie, a jego oddziałem macierzystym był Dywizjon Żandarmerii Wojskowej Nr I[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 14. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii. Następnie pełnił służbę w Wydziale 2 Żandarmerii Departamentu I Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisku kierownika referatu, pozostając oficerem nadetatowym 1 Dywizjonu Żandarmerii[3]. Z dniem 1 września 1924 roku został przeniesiony do 1 dywizjonu żandarmerii w Warszawie na stanowisko zastępcy dowódcy dywizjonu[4][5].
17 marca 1927 roku otrzymał przeniesienie do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy dywizjonu żandarmerii KOP w Warszawie[6][7][8]. Dywizjonem dowodził przez kolejnych dwanaście lat[9][10]. 23 stycznia 1928 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku[11] i 1. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii, a na pułkownika ze starszeństwem z 19 marca 1939 roku[potrzebny przypis][12].
W czasie kampanii wrześniowej (17–20 IX) kierował ewakuacją rodzin oficerów i urzędników cywilnych Dowództwa KOP z Dawidgródka do Pińska, a następnie pełnił funkcję komendanta Kwatery Głównej Grupy KOP gen. Orlik-Rückemanna[13]. Został pojmany przez Niemców w dniu 7 listopada 1939 roku w Warszawie. Przebywał w oflagach: IV C Colditz, II A Prenzlau, II E Neubrandenburg, II D Gross-Born. W dniu 13 marca 1945 roku zarejestrował się w PCK jako powracający z niewoli. Od 1951 do 1982 roku mieszkał w Łodzi, początkowo przy ulicy Żeromskiego, a później przy Gdańskiej. Zmarł 21 sierpnia 1982 roku[14].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1938)[15]
- Złoty Krzyż Zasługi (7 listopada 1928)[16]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 16 z 13 lutego 1919 roku, poz. 550. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 18 z 18 lutego 1919 roku, poz. 596.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 401, 980.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 16, 1053, 1063.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 86 z 28 sierpnia 1924 roku, s. 492.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 960, 965.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 72.
- ↑ Suliński 2015 ↓, s. 44 autor podał, że przeniesienie nastąpiło dopiero w czerwcu 1927 roku.
- ↑ Jaroszuk 2005 ↓, s. 78 autor podał, że dowództwo dywizjonu objął 27 kwietnia 1927 roku.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 672, 674.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 287, 912.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 281.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 20.
- ↑ Wilhelm Orlik-Rückemann, Ze sprawozdania dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza o działalności podczas wojny, s. 747, 752. Ludwik Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, s. 391. Jan Wróblewski, Samodzielna Grupa Operacyjna "Polesie" 1939, s. 212.
- ↑ Marcin Wasilewski: Dywizjon Żandarmerii Korpusu Ochrony Pogranicza w latach 1927–1939. Łódź: ArchaeGraph Wydawnictwo Naukowe, 2020, s. 218. ISBN 978-83-66709-32-4. [dostęp 2023-01-11].
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 262, poz. 641 „za zasługi, związane z organizacją Korpusu Ochrony Pogranicza”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Rocznik Oficerski 1923. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1923. [dostęp 2016-06-05].
- Rocznik Oficerski 1924. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1924. [dostęp 2016-06-11].
- Rocznik Oficerski 1928. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1928. [dostęp 2016-06-11].
- Rocznik Oficerski 1932. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1932. [dostęp 2016-06-11].
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Jan Wróblewski, Samodzielna Grupa Operacyjna "Polesie" 1939, Wydawnictwo MON, Warszawa 1989, ISBN 83-11-07659-6.
- Wilhelm Orlik-Rückemann, Ze sprawozdania dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza o działalności podczas wojny w: Wrzesień 1939 w relacjach i wspomnieniach, wybór i oprac. Mieczysław Cieplewicz, Eugeniusz Kozłowski, Wydawnictwo MON, Warszawa 1989, ISBN 83-11-07709-6.
- Edward Jaroszuk: Dywizjon Żandarmerii KOP. W: Jerzy Prochwicz[red.]: Korpus Ochrony Pogranicza. Materiały z konferencji naukowej. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 2005. ISBN 83-913583-5-6.
- Jan Suliński: Żandarmeria DOK I - Warszawa w latach 1918–1944. Mińsk Mazowiecki: Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej, 2015. ISBN 978836370008188.
- Jeńcy Oflagu II D Gross-Born
- Jeńcy Oflagu IV C Colditz
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie żandarmerii Korpusu Ochrony Pogranicza
- Pułkownicy żandarmerii II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Urodzeni w 1889
- Zmarli w 1982
- Żołnierze korpusów polskich w Rosji 1917–1918