Artur Szumski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artur Szumski
podpułkownik lekarz podpułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia

15 maja?/27 maja 1891
Ożarowski Step

Data i miejsce śmierci

1940
USRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

2 Batalion Sanitarny
19 Pułk Ułanów Wołyńskich
Szpital Garnizonowy w Równem
Sanatorium Wojskowe w Zakopanem

Stanowiska

naczelny lekarz pułku
komendant szpitala
komendant sanatorium

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Artur Szumski (ur. 15 maja?/27 maja 1891 w Ożarowskim Stepie, zm. 1940 w ZSRR) – polski lekarz, doktor nauk medycznych, podpułkownik Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 27 maja 1891[1] w Ożarowskim Stepie[2]. Był synem Szymona[3]/Symeona[4]/Siemiona[4] i Apolonii[4]. Ukończył studia lekarskie ze stopniem doktora w 1916. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego.

Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwy sanitarnych, grupa lekarzy. Pełnił służbę w 19 pułku ułanów wołyńskich w Ostrogu na stanowisko starszego lekarza, pozostając oficerem nadetatowym 2 batalionu sanitarnego w Lublinie (w 1923 był oficerem rezerwy zatrzymanym w służbie czynnej)[5][6][7]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 11. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[8]. 26 marca 1931 roku został przeniesiony do 1 Szpitala Okręgowego celem odbycia specjalizacji wenerologicznej, a na stanowisku starszego lekarza 19 puł zastąpił go kapitan lekarz Jerzy Bielski[9]. Z dniem 1 lipca 1932 roku, po specjalizacji, został przeniesiony do Szpitala Garnizonowego Równe na stanowisko komendanta[10][11]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 roku i 10. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[1].

Był członkiem Izby Lekarskiej[12]. Od 1938 do 1939 był komendantem Sanatorium Wojskowego Zakopane[13][14][15].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez Sowietów. Został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam został zamordowany przez NKWD, prawdopodobnie na wiosnę 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 r. (został wymieniony na liście wywózkowej 41/1-70 oznaczony numerem 3338)[3]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Jego brat Symeon (1901–1940) także padł ofiarą zbrodni katyńskiej, zamordowano go w Charkowie[16][17].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 368.
  2. Ryszard Czarnecki, Czwarty Katyń, ryszardczarnecki.blog.onet.pl, 12 października 2015 [zarchiwizowane 2015-11-18].
  3. a b Ukraińska Lista Katyńska, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994, s. 95 [zarchiwizowane 2019-03-31].
  4. a b c Zuzanna Gajowniczek, Ukraiński ślad Katynia, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, 1995, s. 4 [dostęp 2023-08-10].
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1137, 1228.
  6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1027, 1082.
  7. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 713, 731.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 737.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 109.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 249.
  11. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 325, 874.
  12. Poleski Dziennik Wojewódzki, s. 19.
  13. Anna Maria Szucka: Moje Kościelisko. mailbox.olsztyn.pl. [dostęp 2014-12-10].
  14. Barbara Górecka: Kościelisko. Uzdrowisko pod Giewontem. krajoznawcy.info.pl. [dostęp 2014-12-10].
  15. Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 368, 898.
  16. Podporucznik adm. san. rezerwy Symeon Szumski, [w:] Katyń 1940 [online], IPN [dostęp 2023-08-11].
  17. śp. Artur Szumski [online], grobonet.com [dostęp 2023-08-11].
  18. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  19. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]