Asos

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ASOS Plc
Ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Siedziba

Londyn

Data założenia

3 czerwca 2000

Prezes

Adam Crozier

Dyrektor

Nick Beighton

Zatrudnienie

4,000+ (2019)[1]

ISIN

GB0030927254

brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

ASOS.com – brytyjski sklep internetowy wyspecjalizowany w sprzedaży mody i kosmetyków. Skupia ponad 850 marek i prowadzi także własną gamę odzieży i akcesoriów. Witryna oferuje wysyłkę do wszystkich 196 krajów z centrów logistycznych w Wielkiej Brytanii, USA i Unii Europejskiej[2].

Firma została założona w 2000 roku pod nazwą As Seen on Screen. Jej slogan reklamowy brzmiał: „Kup to, co widzisz w filmie i telewizji”[3], ponieważ sklep sprzedawał wtedy wyłącznie imitacje odzieży, jak na przykład czerwona skórzana kurtka Brada Pitta z filmu Fight Club z 1999 roku. Obecnie ta nazwa nie ma już tego znaczenia i na ogół stylizowana jest na duży akronim przedstawiony w formie małych liter.

Założycielem ASOS jest Nick Robertson, prawnuk założyciela sklepu z garniturami, Austina Reeda i Quentina Griffithsa[4]. Siedziba firmy znajduje się w Camden Town w Londynie z dodatkowymi biurami w Paryżu, Nowym Jorku, Berlinie i Birmingham.

Historia[edytuj | edytuj kod]

2000-2004: Założenie[edytuj | edytuj kod]

ASOS został założony 3 czerwca 2000 r. przez Nicka Robertsona[5], Andrew Regana[6] i Quentina Griffithsa. W 2001 r. ASOS został dopuszczony do alternatywnego rynku inwestycyjnego (AIM) na londyńskiej giełdzie[7]. W 2003 r. Akcjonariusze ASOS zgodzili się zmienić nazwy AsSeenOnScreen Holdings PLC i AsSeenOnScreen Limited na ASOS plc i ASOS.com Limited. W 2004 r. firma odnotowała spory zysk, a sprzedaż w pierwszym półroczu prawie się podwoiła[8]. W 2004 r. ASOS wprowadził własną markę odzieży damskiej.

2005-2012: Rozwój marki[edytuj | edytuj kod]

W 2005 r. eksplozja w Buncefield Fuel Depot doprowadziła do zamknięcia firmy na sześć tygodni. Firma straciła też zapasy magazynowe warte 5 milionów funtów[9]. W 2008 r. ASOS zadebiutował na rynku odzieży dziecięcej. Wkrótce ten rynek ucierpiał, bo wiele firm zajęło się promowaniem odzieży dziecięcej własnych marek i w 2010 r. ASOS ogłosił, że nie będzie już oferować odzieży dziecięcej, aby skoncentrować się w pełni na głównym rynku mody dla młodych dorosłych[10].

W ostatnim kwartale 2010 r. ASOS uruchomił trzy międzynarodowe sklepy internetowe we Francji, Niemczech i Stanach Zjednoczonych. We wrześniu 2011 r. – kolejne trzy w Australii, Włoszech i Hiszpanii[11]. W 2012 r. ASOS otworzył swoje pierwsze międzynarodowe biuro w Sydney w Australii, a następnie biuro w Nowym Jorku[12]. Później firma rozpoczęła serię teleturniejów o nazwie #DIGIDATING z udziałem AJ Odudu[13].

2013-obecnie: Globalna ekspansja[edytuj | edytuj kod]

W 2013 r. ASOS otworzył swoje pierwsze biuro w Birmingham[14]. Później w 2013 r. ASOS wycofał pasy zanieczyszczone radioaktywnym kobaltem-60[15]. ASOS w Rosji i Chinach został uruchomiony w tym samym roku. W 2014 r. pożar w magazynie Barnsley spowodował, że sklep przestał przyjmować zamówienia na prawie trzy dni[16]. Podczas sezonu Formuły 1 Sezon 2014 ASOS był sponsorem zespołu Formuły 1 McLarena[17]. W 2015 r. ASOS zatrudniał ponad 4000 pracowników i był największym niezależnym sprzedawcą detalicznym kosmetyków i mody w Wielkiej Brytanii[18].

Informacje zawarte w raporcie śledczym z Buzzfeed News z września 2016 r. wskazywały, że warunki pracy w magazynie ASOS są złe. Rzecznicy firmy twierdzili jednak, że pojedyncze skargi zgłoszone w artykule Buzzfeed nie odzwierciedlają ogólnych warunków pracy w tym miejscu[19][20]. W kwietniu 2019 r. ASOS poinformował klientów za pośrednictwem wiadomości e-mail, że firma szuka sposobów zmiany polityki łatwych zwrotów, po tym, jak badania wykazały, że klienci tym manipulują. Firma przyznała również, że taka polityka zwrotów jest kosztowna dla środowiska[21].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ "ASOS PLC ORD 3.5P (ASC.L) Income Statement – Yahoo Finance". finance.yahoo.com. Dostęp 1 maja 2020.
  2. ↑ "About ASOS" ASOS.com. Dostęp 1 maja 2020.
  3. ↑ "From AsSeenOnScreen the world's number one fashion destination for 20-somethings". asos.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-29)].. ASOS.com. Dostęp 2 maja 2020.
  4. ↑ Butler, S. (17 grudnia 2018) "Asos: the seesaw history of a global online fashion giant" The Guardian – via www.theguardian.com
  5. ↑ Young, Vicki M. (30 października 2013). "WWD CEO Summit: Asos.com's Nick Robertson Looks to the Future". WWD. Dostęp 1 Maja 2020.
  6. ↑ Fildes, N. (3 września 2015) "City puts on its best to greet Asos successor". Dostęp 2 maja 2020.
  7. ↑ Richard Fletcher (6 czerwca 2014). "Darling of the dotcoms was a born survivor". The Times. thetimes.co.uk/. Dostęp 1 maja 2020.
  8. ↑ "The timeline of ASOS.com – Telegraph". fashion.telegraph.co.uk. Dostęp 1 maja 2020.
  9. ↑ Card, Jon. "Growing Business Success Stories – ASOS". Growingbusiness.co.uk. Dostęp 2 maja 2020.
  10. ↑ "What happened to ASOS kids". lilyheritage.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-05)].. Dostęp 2 maja 2020.
  11. ↑ "ASOS profits jump 41pc on international expansion". The Daily Telegraph. London. 2 czerwca 2011.
  12. ↑ Kollewe, J. (5 czerwca 2014). "Asos timeline: from tiny startup to dressing Michelle Obama". The Guardian – via www.theguardian.com.
  13. ↑ "#DigiDating: the cool girl's way to spend Valentine's Day".. likes.asos.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-01)]. Dostęp 2 maja 2020.
  14. ↑ Enda Mullen (1 kwietnia 2013). "Fashion chain ASOS opens up in Birmingham". Birminghampost.co.uk. Dostęp 1 maja 2020.
  15. ↑ Simon Neville (27 maja 2013). "Asos pulls belts in radioactive scare". The Guardian. Dostęp 1 maja 2020.
  16. ↑ Scott Campbell (21 czerwca 2014). "ASOS fashion warehouse "badly damaged" in fire". The Telegraph. Dostęp 1 maja 2020.
  17. ↑ "ASOS join McLaren sponsors for Australian GP". autoracesponsor.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-07)].. autoracesponser.co.uk. Dostęp 1 maja 2020.
  18. ↑ "ASOS". businessoffashion.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-21)].. Business of Fashion. Dostęp 1 maja 2020.
  19. ↑ Spary, Sara; Silver, Laura (16 września 2016). "The Real Cost of Asos's Fast Fashion". buzzfeed.com. Dostęp 1 Maja 2020.
  20. ↑ Butler, Sarah (4 kwietnia 2017). "Asos chief says warehouse conditions are 'great' despite complaints". The Guardian. Dostęp 1 maja 2020.
  21. ↑ Jennings, Rebecca (11 kwietnia 2019). "Returning online purchases is getting harder. That's a good thing". Vox. Dostęp 1 maja 2020.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Asos&oldid=73730049”