Astryld czarnogłowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Astryld czarnogłowy
Estrilda atricapilla[1]
J. Verreaux & E. Verreaux, 1851
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

astryldowate

Podrodzina

astryldy

Rodzaj

Estrilda

Gatunek

astryld czarnogłowy

Synonimy
  • Estrilda kandti Reichenow, 1902
Podgatunki

zobacz opis w tekście

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Astryld czarnogłowy[3] (Estrilda atricapilla) – gatunek małego ptaka z rodziny astryldowatych (Estrildidae), zamieszkujący plamowo Afrykę Subsaharyjską. Nie jest zagrożony.

Podgatunki i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Astryld górski często uznawany jest za osobny gatunek

Obecnie zwykle wyróżnia się 3 podgatunki E. atricapilla[4][5]:

  • E. a. atricapilla J. Verreaux & E. Verreaux, 1851Kamerun do północno-wschodniej Demokratycznej Republiki Konga
  • E. a. marungensis Prigogine, 1975 – południowo-wschodnia Demokratyczna Republika Konga
  • E. a. avakubi Traylor, 1964 – środkowa i południowo-zachodnia Demokratyczna Republika Konga do północnej Angoli

Niektórzy systematycy (np. autorzy Kompletnej listy ptaków świata) łączą E. atricapilla w jeden gatunek z astryldem górskim (E. kandti)[3]; w takim ujęciu systematycznym E. atricapilla obejmuje dodatkowo 2 podgatunki[5]:

  • E. a. kandti Reichenow, 1902 – wschodnio-środkowa Demokratyczna Republika Konga, Uganda, Rwanda i Burundi
  • E. a. keniensis Mearns, 1915 – środkowa Kenia

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała wynosi 10 cm. Samiec ma czarny pasek na czole i ciemieniu, aż do karku. Dziób gruby, szary. Gardło i pierś białe. Wierzch ciała szary, kreskowany. Skrzydła szare, kreskowane, lotki I rzędu ciemnoszare. Brzuch i cały spód ciała jest krwistoczerwony. Ogon dość krótki, wachlarzowaty, o kolorze szarym. Nogi jasnoszare. Samica ma brązowy grzbiet, nie szary i kreskowany. Czerwony kolor na spodzie ciała jest bledszy[6].

Biotop[edytuj | edytuj kod]

Gniazduje na skrajach lasów lub trawiastych polanach do 3500 m n.p.m.[6]

Lęgi[edytuj | edytuj kod]

Samica składa od 2 do 5 białych jaj. Czas inkubacji trwa 12 dni. Jaja wysiadują oboje. Porost piór u piskląt trwa 20 dni.

Status[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2016 roku klasyfikuje astryldy czarnogłowego i górskiego jako osobne gatunki. Oba zalicza do kategorii najmniejszej troski (LC – Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptaki te opisywane są jako pospolite lub lokalnie pospolite, a na niektórych obszarach bardzo liczne. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia, BirdLife International ocenia trend liczebności populacji obu tych taksonów jako stabilny[2][7].

Informacje dla hodowców[edytuj | edytuj kod]

Astryld czarnogłowy jest rzadko spotykany w hodowlach. Najpowszechniej w Południowej Afryce. Jest to ptak bardzo żywy. Można go trzymać w dużych klatkach lub wolierach dobrze obsadzonych roślinnością. Są przyjazne wobec innych astryldów i wróblowych ptaków afrykańskich. W sezonie lęgowym jest jednak agresywny. Żywi się go zwykle mieszanką dla zięb, nasionami traw i ziół. Je też proso senegalskie. W okresie godowym także owady i razowy chleb maczany w miodzie. Dobrze mu zrobi sepia i żwirek mineralny. Należy też codziennie zmieniać wodę.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Estrilda atricapilla, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Estrilda atricapilla, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b Systematyka i nazwy polskie za: Paweł Mielczarek, Marek Kuziemko: Rodzina: Estrildidae Bonaparte, 1850 - astryldowate - Waxbills (wersja: 2020-03-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-02-17].
  4. Payne, R.: Black-headed Waxbill (Estrilda atricapilla). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
  5. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v12.1). [dostęp 2022-02-17]. (ang.).
  6. a b Matthew M. Vriends, Tanya M. Heming-Vriends, Ptaki egzotyczne – poradnik, 2009, ISBN 978-83-87112-62-2.
  7. Estrilda kandti, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2022-02-17] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]