August Niemirycz
 herb Klamry | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci |
przed 15 lutego 1775 |
| Ojciec |
Władysław Michał Niemirycz |
| Matka |
Ludwika Skorczycka h. Jastrzębiec |
| Żona |
Barbara Łaściszewska h. Ślepowron, Zofia Żebrowska |
| Dzieci |
Józef |
August Niemirycz herbu Klamry – kasztelan połaniecki w 1773 roku, chorąży sandomierski w latach 1762-1773, konsyliarz województwa sandomierskiego w konfederacji radomskiej w 1767 roku. Posiadał dobra w Sandomierskiem. Był właścicielem Radostowa, Łukawki i Wierzbli.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Władysława Michała Niemirycza, kasztelana połanieckiego i Ludwiki z domu Skorczyckiej herbu Jastrzębiec[1]. Jego pierwszą żoną była Barbara z domu Łajszczewska herbu Ślepowron, córka Mikołaja Łaściszewskiego vel Łajszczewskiego. Z tego małżeństwa miał synów Józefa i Tomasza oraz córki Justynę, Salomeę, Mariannę i Katarzynę[2]. Po śmierci Barbary ożenił się powtórnie z Zofią z domu Żebrowską, z którą miał synów Michala i Antoniego[1].
Zmarł przed 15 lutego 1775 roku. Został pochowany wraz z żoną Barbarą 14 października 1779 u franciszkanów reformatów w Sandomierzu[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b August Niemirycz h. Klamry (ID: lu.26416), [w:] Wielka Genealogia Minakowskiego – M.J. Minakowski [online] [dostęp 2024-05-12].
- ↑ Kazimierz Sabała, Dwory i folwarki na terenie parafii Jeruzal, Łajszczew Stary 1997, s. 50–53.
- ↑ Waldemar Kowalski. „Pogrzebowe trudy” sandomierskich Franciszkanów-Reformatów w czasach staropolskich. „Pietas et Studium”. 1 (2008). s. 28.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Aleksander Kraushar: Książę Repnin i Polska. T. I. Warszawa, 1900.
- Urzędnicy województw łęczyckiego i sieradzkiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Edward Opaliński i Hanka Żerek-Kleszcz. Kórnik, 1993.