Augusto Giacometti
.jpg) Autoportret (1947) | |
| Data i miejsce urodzenia |
16 sierpnia 1877 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 czerwca 1947 |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Ważne dzieła | |
|
witraże w Grossmünster i Fraumünster w Zurychu | |
.jpg)
_Infosys_Limited_27.jpg)
(ur. 16 sierpnia 1877 w Stampie, zm. 9 czerwca 1947 w Zurychu) – szwajcarski malarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jego rodzicami byli Giacomo Giacometti i Marta z domu Stampa, chłopi[1]. Augusto Giacometti był kuzynem innego malarza Giovanniego Giacomettiego, ale, wedle tego ostatniego, nie utrzymywał z nim kontaktów, podobnie jak z mieszkającym z Augustem jednocześnie w Zurychu innym krewnym, prawnikiem Zaccarią Giacomettim[2]. Nie zawarł związku małżeńskiego[1].
Uczęszczał do szkół w Stampie, Zurychu i Chur. W latach 1894–1897 uczył się zawodu nauczyciela rysunku w szkole sztuki użytkowej w Zurychu. Zainspirowany ilustrowanym w stylu art nouveau wzornikiem „Roślina i jej zastosowanie ornamentalne” Eugène’a Grasseta wyjechał do Paryża. Studiował w Ecole Nationale des Arts Décoratifs, Académie Colarossi i został uczniem Grasseta. W tym okresie powstały niewielkie pastele abstrakcyjne oraz prace pod wpływem sztuki japońskiej i art nouveau[1].
W latach 1902–1915 mieszkał we Florencji, gdzie od 1908 uczył rysunku w prywatnej uczelni artystycznej. Jego twórczość z tego okresu nosi wpływy sztuki wczesnego renesansu, z którą zapoznawał się w tym mieście, oraz symbolizmu. Lata 1912–1917 są uważane za szczytowy okres jego twórczości, kiedy powstały wielkoformatowe, abstrakcyjnie dzieła zapowiadające taszyzm[1]. W 1915 wrócił z Florencji do Zurychu, gdzie zamieszkał na stałe, okresy letnie spędzając w rodzinnej Stampie. W mieście poznał tamtejszych kolekcjonerów Richarda Kislinga i Alfreda Rütschiego. W 1917 miał kontakty z dadaistami, a między 1918 a 1920 rokiem należał do grupy artystycznej Das Neue Leben[1].
Od 1918 roku Giacometti zmienił styl, porzucając przestrzenność i plastyczność dotychczasowych dzieł na rzecz poszukiwań czystej barwy. W jego malarstwie zauważalne były wrażenia z wyjazdów zagranicznych do Paryża, Włoch, Niemiec, Holandii, Anglii, Norwegii i północnej Afryki[1].
Od 1929 uzyskiwał liczne zamówienia na freski i projekty witraży do budowli świeckich i sakralnych[1]. Jego dziełem są freski pokrywające ściany i sufit Blüemlihalle – sali wejściowej miejskiej komendy policji w Zurychu, co uczyniło z niej atrakcję turystyczną[3], a także witraże w zuryskich kościołach Grossmünster[1] i Fraumünster[4].
Od 1940 Giacometti powrócił do naturalizmu i zaczął malować obrazy figuratywne: martwe natury z kwiatami, krajobrazy i autoportrety[1].
W latach 1934–1947 był członkiem Federalnej Komisji Sztuki, w tym od 1939 do 1947 pełnił funkcję jej przewodniczącego[1].
Augusto Giacometti spoczywa na cmentarzu w Borgonovo, w gminie Bregaglia[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Elisabeth Ellenberger, Giacometti, Augusto [online], Historisches Lexikon der Schweiz, 2006 [dostęp 2021-04-01] (niem.).
- ↑ Andreas Kley, Zaccaria Giacometti – Staatsrechtslehre als Kunst?, „Schweizerische Juristen-Zeitung”, 107 (19), 2011, s. 429–439 [dostęp 2021-04-01] (niem.).
- ↑ Giacometti Frescos (“Blüemlihalle”) [online], zuerich.com [dostęp 2021-04-03] (ang.).
- ↑ Giacometti-Fenster. Fraumünster. [dostęp 2021-04-02]. (niem.).
- ↑ Leza Dosch, Giacometti [online], Historisches Lexikon der Schweiz, 2006 [dostęp 2021-04-02] (niem.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Centro Giacometti, strona centrum informacyjnego, dokumentacyjnego i kulturalnego, poświęconego rodzinie Giacomettich