Augustyn Gąsiorowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb Ślepowron

Augustyn Gąsiorowski herbu Ślepowron (zm. 1752) – kasztelan bydgoski w latach 1745-1752, starosta radziejowski w latach 1720-1747[1].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Syn Macieja, kasztelana inowrocławskiego i Teresy Boglewskiej. Wnuk Andrzeja, kasztelana bydgoskiego. Poślubił Barbarę Rudnicką, córkę Józefa, starosty bolimowskiego. Z małżeństwa urodziła się 5 dzieci: Aniela, późniejsza żona Antoniego Kossowskiego, kasztelana inowłodzkiego; Monika, żona Michała Łubieńskiego, generała adjtutanta dworu królewskiego; Piotr, oberszlejtnant regimentu łanowskiego; Józef, starosta bytomski; Leon, podkomorzy królewski, odznaczony Orderem Świętego Stanisława.

Pełnione urzędy[edytuj | edytuj kod]

Był dziedzicem dóbr majątkowych: Świesz, Lubsin oraz starostą radziejowskim. Urząd kasztelana bydgoskiego sprawował w latach 1745–1752.

Jako deputat i poseł na sejm elekcyjny z województwa brzeskokujawskiego podpisał pacta conventa Stanisława Leszczyńskiego w 1733 roku[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Urzędnicy kujawscy i dobrzyńscy XVI-XVIII wieku, opr. Krzysztof Mikulski, Wojciech Stanek przy współudziale Zbigniewa Górskiego i Ryszarda Kabacińskiego, Kórnik 1990, s. 229.
  2. Porządek na Seymie Walnym elekcyi między Warszawą a Wolą dnia 25 Sierpnia roku Pańskiego 1733 postanowiony, s. 51.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Boniecki, "Herbarz Polski", (tom VI, str. 2, Gąsiorowscy herbu Ślepowron)