Benedikt Härlin
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1957 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
działacz polityczny i ekologiczny, dziennikarz |
| Stanowisko |
poseł do Parlamentu Europejskiego (1984–1989) |
| Partia | |
Benedikt (Benny) Härlin (ur. 1 stycznia 1957 w Stuttgarcie) – niemiecki działacz polityczny i ekologiczny, dziennikarz, poseł do Parlamentu Europejskiego II kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował filozofię i socjologię na uniwersytetach w Tybindze i Berlinie, nie ukończywszy żadnego z kierunków[1]. W młodości był anarchistą i mieszkał w squacie[2]. Działał jako dziennikarz i wydawca skrajnie lewicowego periodyku Radikal[3]. Należał także do władz wspierającego go stowarzyszenia Zeitungskooperative e.V, związał się też z ruchem Berliner Autonomen[4]. Od 1980 pracownik berlińskiego oddziału Die Tageszeitung, którego był współzałożycielem[5]. Został skazany na 2,5 roku pozbawienia wolności za promowanie organizacji terrorystycznej na łamach prasy. Przed więzieniem uchronił go immunitet europarlamentarzysty, podobnie jak wybranego w tych samych wyborach współpracownika Michaela Klöcknera[6]. Ostatecznie w 1990 wyrok ten został uchylony przez Federalny Trybunał Sprawiedliwości.
W 1980 należał do założycieli Zielonych, a także zaangażował się w sieć pomocową Netzwerk Selbsthilfe. W 1984 uzyskał mandat deputowanego do Parlamentu Europejskiego (wkrótce popadł w konflikt z macierzystą partią, jednak pozostał jej członkiem). Przystąpił do Grupy Tęcza, został członkiem Komisji ds. Energii, Badań Naukowych i Technologii, Komisji ds. Socjalnych i Zatrudnienia oraz Komisji ds. Kontroli Budżetu[7].
W 1989 nie kandydował ponownie. Jeszcze w trakcie sprawowania mandatu zainteresował się tematyką zagrożeń płynących z genetycznej modyfikacji roślin wskutek przypadkowego spotkania z Jeremym Rifkinem[8]. Rozpoczął współpracę z Greenpeacem. Został dziennikarzem w powiązanym z nią Greenpeace Magazin i kierownikiem jej berlińskiego biura[9], przekonał także władze organizacji do sprzeciwu wobec GMO. Koordynował różne projekty, w tym w 1996 protesty przeciw legalizacji genetycznej modyfikacji żywności na terenie Niemiec. Brał udział w pracach nad protokołem bezpieczeństwa biologicznego z Cartageny. Od 2002 związany z organizacją rolniczą Zukunftsstiftung Landwirtschaft, został koordynatorem ogólnoeuropejskiej akcji Save our Seeds[1]. Autor i współautor 3 książek poświęconych GMO i aktywności politycznej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Benedikt Haerlin. zukunftsstiftung-landwirtschaft.de. [dostęp 2019-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-19)]. (niem.).
- ↑ Benny Härlin. Von Haus zu Haus – Berliner Bewegungsstudien. „Kursbuch”. 65, 1981. ISSN 0023-5652. (niem.).
- ↑ 20 Jahre radikal. nadir.org. [dostęp 2019-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 września 2012)]. (niem.).
- ↑ Hanno Kühnert: Für "Hintermänner" zehn Jahre. zeit.de, 18 listopada 1983. [dostęp 2019-09-12]. (niem.).
- ↑ Betr.: Geschichte der taz-Berlin. taz.de. [dostęp 2019-09-12]. (niem.).
- ↑ Michael Klöckner. spiegel.de, 22 października 1984. [dostęp 2019-09-12]. (niem.).
- ↑ Benedikt Härlin. europarl.europa.eu. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Marcin Rotkiewicz: Żywność Monszatana. Dlaczego GMO wciąż jest straszakiem?. polityka.pl, 20 września 2017. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Gift am Bau. spiegel.de, 18 marca 1996. [dostęp 2019-09-12]. (niem.).