Beta Ophiuchi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Beta Ophiuchi
β Oph
Ilustracja
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Wężownik

Rektascensja

17h 43m 28,353s

Deklinacja

+04° 34′ 02,30″

Paralaksa (π)

0,03985 ± 0,00017[1]

Odległość

81,85 ± 0,35 ly
25,09 ± 0,11 pc

Wielkość obserwowana

2,75m[1]

Ruch własny (RA)

-47,45 ± 0,14 mas/rok

Ruch własny (DEC)

159,34 ± 0,09 mas/rok

Prędkość radialna

-12,53 ± 0,01 km/s

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

olbrzym

Typ widmowy

K2 III[1]

Masa

~2 M[2]

Promień

12,5 R[2]

Jasność

64 L[2]

Okres obrotu

142 d[2]

Prędkość obrotu

2 km/s[2]

Temperatura

4600 K[2]

Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 60 Oph
2MASS: J17432835+0434022
Bonner Durchmusterung: BD +04 3489
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 665
Boss General Catalogue: GC 24048
Katalog Henry’ego Drapera: HD 161096
Katalog Hipparcosa: HIP 86742
Katalog jasnych gwiazd: HR 6603
SAO Star Catalog: SAO 122671
Cebalrai

Beta Ophiuchi (β Oph) – gwiazda w gwiazdozbiorze Wężownika, znajdująca się w odległości około 82 lat świetlnych od Słońca.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Tradycyjna nazwa gwiazdy, Cebalrai, wywodzi się z arabskiego ‏كلب الراعي‎ kalb al-rā‘ī, co oznacza „pies pasterski”, jako że starożytni Arabowie widzieli w tym obszarze nieba pastwisko, którego strzegł pasterz – gwiazda Rasalhague, wraz ze swoim psem. Współcześnie w tradycji zachodniej gwiazdy „pastwiska” zalicza się do gwiazdozbiorów Wężownika i Herkulesa[2]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2016 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Cebalrai dla określenia tej gwiazdy[3].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Jest to olbrzym należący do typu widmowego K, chłodniejszy od Słońca, o 64 razy większej jasności i 12,5 raza większym promieniu. Masa gwiazdy nie jest dobrze znana, ale jest równa około 2 mas Słońca. Najprawdopodobniej w jego helowym jądrze odbywają się reakcje syntezy helu w węgiel. Gwiazda charakteryzuje się kilkoma okresami zmienności, z których najdłuższy, 142-dniowy wiąże się z obrotem gwiazdy, natomiast trzynastodniowy okres zmienności odpowiada jej pulsacjom, których przyczyna pozostaje słabo zrozumiana. W przeszłości gwiazda ta pomagała znaleźć na niebie historyczny gwiazdozbiór o nazwie Ciołka Poniatowskiego[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Beta Ophiuchi w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f g h Jim Kaler: Cebalrai. STARS. [dostęp 2016-08-10]. (ang.).
  3. Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2018-08-10. [dostęp 2018-12-05].