Bitwa nad rzeką Fuji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Ishibashiyama
Wojna Gempei 1180-1185
Ilustracja
Pomnik na miejscu bitwy
Czas

10 listopada 1180

Miejsce

Fuji

Terytorium

Japonia

Wynik

Zwycięstwo Minamoto

Strony konfliktu
Ród Minamoto Ród Taira
Dowódcy
Yoritomo Minamoto Koremori Taira
Siły
kilkadziesiąt tysięcy kilkadziesiąt tysięcy
Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia35°09′30,9067″N 138°41′47,3053″E/35,158585 138,696474

Bitwa nad rzeką Fuji (jap. 富士川の戦い Fujigawa no tatakai) – miała miejsce 10 listopada 1180[1] w trakcie wojny Gempei (1180–1185); zwana "bitwą, której nie było", ponieważ realnych walk prawie nie było[2].

Po porażce pod Ishibashiyamą Yoritomo Minamoto ustanowił nową bazę w Kamakurze, chronionej przez góry i z dala od baz Tairów. Tam gromadził siły, podczas gdy Tairowie walczyli z powstaniami na zachodzie i mnichami-wojownikami w Narze i Heian-kyō. Kiyomori Taira zdecydował o wysłaniu wielkiej armii pod wodzą swego brata Koremori, licząc na rozbicie przeciwnika zdecydowanym atakiem, mimo tego, że jego wojska musiały operować w trudnym terenie i z dala od swych baz. Yoritomo Minamoto, zebrawszy znaczne siły, wyruszył naprzeciw Tairom i zagrodził im drogę nad rzeką Fuji, na drodze Tōkaidō (między górą Fuji a zatoką Suruga), równocześnie wysyłając swego sprzymierzeńca Tokimasę Hōjō by atakował linie zaopatrzeniowe Tairów[3].

Obydwie armie spotkały stanęły na przeciwległych brzegach rzeki. W nocy 10 listopada oddziały Tairów zostały zaskoczone nocnym atakiem i poszły w rozsypkę[1]. Istnieje też wersja, że spłoszone ptaki wodne narobiły hałasu, który został wzięty za nocne natarcie[2]. Możliwe też, że dowódcy Tairów uznali za nazbyt rykowne podjęcie walki z liczną armią Minamoto, zwłaszcza, że nawet w przypadku zwycięstwa Yoritomo mógł się łatwo wycofać za wąska i niedostępną przełęcz Ashigara; postanowili więc odstąpić od bitwy[3].

Nadchodząca zima zakończyła sezon wojenny, niemniej Yoritomo odniósł poważny sukces, zachował bowiem bezpieczną bazę na wschodzie[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c George Sansom: A History of Japan to 1334. Stanford: Stanford University Press, 1990, s. 291-292.
  2. a b Stephen Turnbull: The samurai sourcebook. London: Cassell, 2000, s. 200. ISBN 1-85409-523-4. (ang.).
  3. a b John Kuehn: A military history of Japan: from the age of the Samurai to the 21st century. Santa Barbara, CA: Praeger Security International, 2014, s. 65-66. ISBN 978-1-4408-0394-9. (ang.).