Bogdan Pałosz
 prof. Bogdan Pałosz (2006) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 listopada 1947 |
| prof. dr hab. | |
| Specjalność: fizyka | |
| Alma Mater |
Uniwersytet Warszawski |
| Profesura |
2001 |
| Instytut |
Wysokich Ciśnień |
| Odznaczenia | |
 
| |
Bogdan Pałosz (ur. 3 listopada 1947 w Warszawie) – profesor fizyki, ekspert w dziedzinie analizy strukturalnej i właściwości nanomateriałów.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego w 1970 roku. Doktorat z fizyki obronił w 1977 roku na Wydziale Fizyki Politechniki Warszawskiej. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1983 roku w Instytucie Fizyki Polskiej Akademii Nauk. W 2001 roku odebrał nominację profesorską w dziedzinie nauk fizycznych. W 2004 roku uzyskał tytuł doktora honoris causa Instytutu Materiałów Supertwardych Ukraińskiej Akademii Nauk.
W latach 1970-1986 pracował na Politechnice Warszawskiej. Następnie w 1988 roku rozpoczął pracę w Instytucie Wysokich Ciśnień Polskiej Akademii Nauk, gdzie zatrudniony jest obecnie na stanowisku profesora. W latach 1991-1992 pracował w Instytucie Technologii Materiałów Elektronicznych. W latach 1992-2023 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Wysokich Ciśnień Polskiej Akademii Nauk.
Działalność badawcza i praca naukowa[edytuj | edytuj kod]
Autor ponad 250 prac naukowych z dziedziny dyfrakcji rentgenowskiej nanomateriałów a także zastosowania metod symulacji komputerowych do modelowania struktury atomowej nanokryształów. Publikował m.in. w Zeitschrift für Kristallographie[1][2], physica status solidi (a)[3], Journal of Physics C: Solid State Physics[4] i innych czasopismach z dziedziny krystalografii i fizyki. Promotor dwóch prac doktorskich.
Stypendia i Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- 1985-1986 Stypendium Naukowe im. Aleksandra von Humboldta na Uniwersytecie w Hannowerze w Niemczech i na Uniwersytecie Cambridge w Wielkiej Brytanii,
- 1986 Stypendium Royal Society of London Fellowship na Uniwersytecie Cambridge,
- 1987 Stypendium Naukowe im. Aleksandra von Humboldta na Uniwersytecie w Monachium,
- 1991 Stypendium DAAD, Instytut Krystalografii na Uniwersytecie w Monachium,
- 1990 Nagroda Japan Industrial Technology Association, visiting professor na Uniwersytecie w Osace.
Role pełnione w społeczności naukowej[edytuj | edytuj kod]
- 1985 Inicjator i współorganizator z INTiBS PAN II Międzynarodowej Konferencji Struktur Politypowych i Modulowanych we Wrocławiu
- 1990 i 1992 Współorganizator dwóch Szkół Rietvelda (organizowane pod auspicjami Komisji Powder Diffraction Unii Krystalograficznej) w Cieszynie
- Członek Societas Humboldtiana Polonorum - Stowarzyszenia Polskich Stypendystów Fundacji im. Aleksandra von Humboldta,
- 1991-2015 Członek Komitetu konferencji European Powder Diffraction Conference (EPIDC),
- 1990-2005 Członek Komitetu Doradczego (ang. Advisory Committee) Międzynarodowego Centrum Absolwentów (International Center for Graduate Studies) Uniwersytetu w Hamburgu,
- od 1997 Redaktor współpracownik (ang. associate editor), czasopisma Zeitschrift für Kristallographie,
- 2008 wykładowca Green Honor Chair Lecture na Wydziale Fizyki i Astronomii, Texas Christian University
- od 2005 Członek TESLA Technology Collaboration Board w DASY w Hamburgu,
- 2007-2015 Członek Komitetu Sterującego Europejskiego Źródła Spalacyjnego (ang. European Spallation Source), Lund, Szwecja,
- 2008 Organizator międzynarodowej konferencji European Powder Diffraction Conference (EPDIC-11), Warsaw, September 2008
Mecenat sztuki[edytuj | edytuj kod]
- od 1996 vice prezes i fundator Fundacji Na Rzecz Promocji Młodych Wiolonczelistów,
- od 1997 dyrektor Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. Witolda Lutosławskiego
- od 2004 Członek Komisji Muzyki przy prezydencie Warszawy
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- 2007 - Złoty Krzyż zasługi[5]
- 2009 - Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis
- 2012 - Medal Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego
Linki Zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ B. Palosz i inni, Nanocrystals: Breaking limitations of data analysis, „Zeitschrift für Kristallographie”, 225 (12), 2010, s. 588–598, DOI: 10.1524/zkri.2010.1358, ISSN 0044-2968 [dostęp 2023-02-28] (ang.).
- ↑ B. Palosz i inni, Analysis of short and long range atomic order in nanocrystalline diamonds with application of powder diffractometry, „Zeitschrift für Kristallographie - Crystalline Materials”, 217 (10), 2002, s. 497–509, DOI: 10.1524/zkri.217.10.497.20795, ISSN 2196-7105 [dostęp 2023-02-28] (ang.).
- ↑ B. Pałosz, Reasons for polytypism of crystals of the type MX2 II. Clasification of faults and structural series of polytypes; Conditions of polytypic growth of CdI2, PbI2, CdBr2, SnS2, SnSe2 and Ti1.2S2, „Physica Status Solidi (a)”, 80 (1), 1983, s. 11–41, DOI: 10.1002/pssa.2210800102 [dostęp 2023-02-28] (niem.).
- ↑ E Salje, B Palosz, B Wruck, In situ observation of the polytypic phase transition 2H-12R in PbI 2 : investigations of the thermodynamic structural and dielectric properties, „Journal of Physics C: Solid State Physics”, 20 (26), 1987, s. 4077–4096, DOI: 10.1088/0022-3719/20/26/011, ISSN 0022-3719 [dostęp 2023-02-28].
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 90, poz. 978