Bolesław Iżewski

Bolesław Iżewski
	podinspektor Policji Państwowej
Data i miejsce urodzenia	30 stycznia 1890 ; Olejowa
Data i miejsce śmierci	1940 ; Twer
Formacja	Policja Państwowa
	Odznaczenia

Bolesław Iżewski (ur. 30 stycznia 1890 w Olejowej, zm. 1940 w Twerze) – podinspektor Policji Państwowej, jedna z ofiar zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Wincentego i Antoniny z Rawskich. Od 1 czerwca 1919 roku do 30 listopada 1919 roku w Wojsku Polskim. Od 1 grudnia 1919 roku w Policji Państwowej. Służbę pełnił m.in. w Tarnopolu (1924–1929), Toruniu (1929–1930) i Warszawie (1930–1936). Od 6 października 1936 roku do września 1939 roku oficer inspekcyjny Komendy Wojewódzkiej Policji w Brześciu nad Bugiem.

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej w specjalnym obozie NKWD w Ostaszkowie. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje

Awans pośmiertny[edytuj | edytuj kod]

4 października 2007 roku Bolesław Iżewski został pośmiertnie awansowany na stopień inspektora Policji Państwowej^[1]^[2]^[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Srebrny Krzyż Zasługi (13 grudnia 1928)^[4]
Brązowy Krzyż Zasługi
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Srebrny Medal za Długoletnią Służbę
Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (pośmiertnie, 11 listopada 1976)^[5]
Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. (pośmiertnie, 1 stycznia 1986)^[6]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Katyń – Pamiętamy. rp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)]. rp.pl, 11 listopada 2007 [dostęp 2012-03-23]
↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. katedrapolowa.pl. s. 9. [dostęp 2012-12-12]. (pol.).
↑ M.P. z 1928 r. nr 290, poz. 702 „za zasługi na polu bezpieczeństwa publicznego”.
↑ Ostatnia droga, CecyliaC. Grygo (red.), Białystok: SRK, 1998, s. 9, ISBN 83-909948-0-1, OCLC 751408170 .
↑ Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom I, Warszawa 2005, s. 278. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. ISBN 83-89474-06-9

[1] Katyń – Pamiętamy. rp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)]. rp.pl, 11 listopada 2007 [dostęp 2012-03-23]

[awanse-2] Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.

[3] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. katedrapolowa.pl. s. 9. [dostęp 2012-12-12]. (pol.).

[4] M.P. z 1928 r. nr 290, poz. 702 „za zasługi na polu bezpieczeństwa publicznego”.

[5] Ostatnia droga, CecyliaC. Grygo (red.), Białystok: SRK, 1998, s. 9, ISBN 83-909948-0-1, OCLC 751408170 .

[6] Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]