Bolesław Stawiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bolesław Stawiński (ur. 1908 w Łodzi, zm. 1983 w Bytomiu) – polski malarz, rysownik, pedagog, członek Grupy Krakowskiej.

Studiował w latach 1928-1934 w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Władysława Jarockiego, Teodora Axentowicza, Fryderyka Pautscha, Wojciecha Weissa.

Wraz z Saszą Blonderem, Jonaszem Sternem i Leopoldem Lewickim był współzałożycielem Grupy Krakowskiej. Jak i inni członkowie Grupy Krakowskiej wyznawał poglądy radykalnie lewicowe.

Wakacje 1939 spędził w Krzemieńcu, gdzie zastała go wojna i tam przeżył okres II wojny światowej. Po wojnie jako repatriant trafił przypadkowo do Bytomia, gdzie pozostał na stałe.

Mimo że dwaj jego bracia zostali ministrami w rządzie PRL, Stawiński odmawiał przyjęcia korzyści z tytułu więzów rodzinnych.

W roku 1949 został powołany na stanowisko wykładowcy w katowickim Oddziale Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Prace w zbiorach muzeów: Białystok-Muzeum Okręgowe, Łódź-Muzeum Sztuki, Bydgoszcz-Muzeum Okręgowe, Poznań-Muzeum Narodowe, Bytom-Muzeum Górnośląskie, Rzeszów-Muzeum Okręgowe, Chełm-Muzeum Okręgowe, Szczecin-Muzeum Narodowe, Chorzów-Muzeum, Szreniawa-Muzeum Narodowe, Częstochowa-Muzeum Okręgowe, Rolnictwa, Kraków-Muzeum Narodowe, Warszawa-Muzeum Narodowe, Krosno-Muzeum Okręgowe, Wrocław-Muzeum Narodowe.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zofia Baranowicz, Polska awangarda artystyczna 1918-1939, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1979, ISBN 83-221-0074-4, OCLC 749529098.