Bolingbroke Castle
53°09′50″N 0°00′58″E/53,163889 0,016111 Pozostałości po zamku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Inwestor | |
| Rozpoczęcie budowy |
l. 20. XIII w. |
| Zniszczono |
1652 |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele |
hrabiowie Lincoln |
| Obecny właściciel | |
Położenie na mapie Lincolnshire  | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |
Położenie na mapie Anglii  | |
| 53°09′50″N 0°00′58″E/53,163889 0,016111
| |
| Strona internetowa | |
Bolingbroke Castle – pozostający w ruinie, XIII-wieczny zamek położony w Bolingbroke, w hrabstwie Lincolnshire we wschodniej Anglii. Został wzniesiony z inicjatywy Ranulfa de Blondeville. W 1367 roku urodził się na nim przyszły król angielski Henryk IV Lancaster. Podczas angielskiej wojny domowej był oblegany i zdobyty przez siły parlamentarne. Niedługo później został zburzony, zaś ostatnie fragmenty murów zawaliły się na początku XIX wieku. W II połowie XX wieku przeprowadzono na nim prace archeologiczne. Do czasów obecnych zachowały się najniższe fragmenty murów, o wysokości około 2–3 metrów. Zamek jest wpisany na listę zabytków I klasy[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Warownia została wzniesiona z inicjatywy Ranulfa de Blondeville, hrabiego Chester i Lincoln, po jego powrocie z V wyprawy krzyżowej[2]. Pierwsze wzmianki o nim pochodzą z lat 1232 i 1243[1]. Po śmierci fundatora twierdza pozostała własnością hrabiów Lincoln. Najpierw weszła w skład majątków Johna de Lacy, męża siostrzenicy Ranulfa de Blondeville. Kolejnymi właścicielami budowli byli syn Johna de Lacy, Henry de Lacy oraz jego córka Alice[1]. Alice zmarła bezpotomnie w 1348 roku, więc zamek przeszedł we władanie brata jej pierwszego męża, Henryka Plantageneta, wnuka króla Henryka III[1]. Dzięki małżeństwu z Blanką Lancaster, córką Henryka Plantageneta[1], zamek odziedziczył Jan z Gandawy. Na zamku w 1367 roku na świat przyszedł jego syn i przyszły król Anglii, Henryk IV Lancaster[2]. Tam też w 1369 roku z powodu zarazy zmarła Blanka[1].
W XV i XVI wieku zamek pełnił funkcję centrum administracyjnego dla Księstwa Lancaster[2], choć jego właściciele począwszy od Henryka IV niemalże w ogóle go nie odwiedzali[1]. Fortyfikacje i większość spośród nieużywanych wież zostały wówczas zaniedbane[2]. W użyciu pozostawały tylko strażnica chroniąca bramę oraz wysunięta na południowy zachód Wieża Królewska[1], która w latach 1444–1456 została przebudowana[2]. Niewielkie naprawy zostały wykonane również za czasów rządów Henryka VIII Tudora, a także na początku XVII stulecia[1].
We wrześniu 1643 roku, w czasie angielskiej wojny domowej, dowódca rojalistycznej armii William Cavendish umieścił w twierdzy garnizon złożony z 200 żołnierzy[1]. W październiku na okoliczne tereny przybyły siły parlamentarne. 9 października rozpoczęło się oblężenie. Mimo klęski rojalistów 11 października w bitwie pod Winceby garnizon bronił się do 14 listopada[1]. Po zakończeniu wojny domowej, w 1652 roku, podjęto decyzję o zburzeniu większości fortyfikacji, w obawie przed ryzykiem wykorzystania umocnień jako bazy do prowadzenia działań wojennych przez stronnictwa niechętne nowym rządzącym. Większość murów kurtynowych została więc zburzona, zaś fosa zasypana przy pomocy w ten sposób pozyskanego surowca. Sprawiło to, iż twierdza utraciła całkowicie znaczenie militarne[1].
Pozostałości po opuszczonym zamku popadały w coraz większą ruinę. W 1815 roku zawaliła się większa część strażnicy[3]. W 1949 roku stanowisko przeszło pod opiekę rządu[1]. W latach 60. i 70. XX wieku[4] na obszarze pozostałości po dawnym zamku przeprowadzono badania archeologiczne[2]. W 1995 roku zamek znalazł się pod opieką organizacji Heritage Lincolnshire, która zarządza nim we współpracy z English Heritage[3].
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Twierdza powstała na płaskim obszarze otoczonym z trzech stron przez wzgórza. Świadczy to, iż cele obronne nie były jego jedynym przeznaczeniem[1]. Zamek był zbudowany na planie o średnicy ok. 75 metrów[1] i przybrał formę charakterystyczną dla angielskich warowni z XIII wieku. Składał się z wysokich murów kurtynowych o grubości 3,5m[3], łączących ze sobą pięć wież i strażnicę[2], złożoną z dwóch wież umieszczonych po obu stronach bramy[5]. Wewnątrz znajdował się dziedziniec, na którym wzniesiono drewnianą salę reprezentacyjną i budynki gospodarcze[2]. Zamek był otoczony fosą o szerokości 30 metrów[1]. Od północnej strony prowadziły do niego most i brama[2].
Obecnie mury będące pozostałościami po zamku wznoszą się na wysokość 2 metrów ponad poziom gruntu. W miejscu istnienia dawnych wież ich wysokość sięga 3 metrów[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Howard Giles: History of the Castle. Bolingbroke Castle. [dostęp 2017-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-07)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i History of Bolingbroke Castle. English Heritage. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
- ↑ a b c Bolingbroke Castle. Heritage Lincolnshire. [dostęp 2017-07-09]. (ang.).
- ↑ Adrian Pettifer: English Castles: A Guide by Counties. Boydell&Brewer, 2002, s. 140-141. ISBN 978-0-85115-782-5.
- ↑ a b Bolingbroke Castle. Historic England. [dostęp 2017-07-09]. (ang.).