Borek (Szczytna)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Borek
część miasta Szczytnej
Ilustracja
Panorama Szczytnej z Borkiem (po prawej stronie)
Państwo

 Polska

Województwo

dolnośląskie

Powiat

kłodzki

Gmina

Szczytna

Miasto

Szczytna

SIMC

1061831

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

57-330

Tablice rejestracyjne

DKL

Położenie na mapie Szczytnej
Mapa konturowa Szczytnej, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Borek”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Borek”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Borek”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Borek”
Położenie na mapie gminy Szczytna
Mapa konturowa gminy Szczytna, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Borek”
Ziemia50°25′04″N 16°28′22″E/50,417806 16,472806

Borek (niem. Walddorf) – część miasta Szczytna, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Szczytna[1], w siodle Szczytnika, w pobliżu południowej krawędzi Gór Stołowych[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Borek powstał najprawdopodobniej na początku XIX wieku, jako kolonia Szczytnej[3]. W XIX wieku okolice Borka były często odwiedzane przez turystów i kuracjuszy z pobliskiej Polanicy, w tym czasie w miejscowości istniało kilka gospód[2]. Borek rozwinął się w roku 1840, kiedy to hrabia Karol Leopold Moritz von Hochberg na swoich gruntach utworzył hutę szkła[2].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

W Borku zachowały się stare domy mieszkalne i gospodarcze z XIX wieku, o konstrukcjach drewnianych i murowano-drewnianych[3].

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Przez Borek prowadzą dwa znakowane szlaki turystyczne[3]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Góry Stołowe. Skala 1:30 000; Wydawnictwo Turystyczne „Plan”; Jelenia Góra 2003.
  2. a b c Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 301, 302. ISBN 978-83-89188-95-3.
  3. a b c Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „KRAJ”, 1992, s. 41,42. ISBN 83-7005-301-7.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]