Bronisław Schlichtinger

Bronisław Schlichtinger

Zdjęcie Bronisława Schlichtingera podczas wernisarzu wystawy 3D „Elbląg. Miasto odnalezionych przeznaczeń żołnierzy Armii Krajowej
podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	29 sierpnia 1900 Stanisławów
Data i miejsce śmierci	3 października 1989 Elbląg
Przebieg służby
Lata służby	1915–1939
Siły zbrojne	cesarska i królewska Armia Wojsko Polskie
Jednostki	5 pułk piechoty 80 pułk piechoty
Stanowiska	dowódca plutonu dowódca kompanii dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Grób Bronisława Schichtingera na cmentarzu komunalnym Agrykola

Bronisław Jan Schlichtinger (ur. 29 sierpnia 1900 w Stanisławowie, zm. 3 października 1989 w Elblągu) – żołnierz armii austro-węgierskiej i podpułkownik Wojska Polskiego II RP. Uczestnik I wojny światowej, wojny polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej. Kawaler Złotego i Srebrnego Krzyża Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Józefa i Michaliny z d. Fischer. Latem 1915 został wcielony do armii austriackiej. Podczas walk I wojny światowej został dwukrotnie ranny. Po zakończeniu działań wojennych brał udział w rozbrajaniu Austriaków w Krakowie (1 listopada 1918). Od 10 listopada 1918 w odrodzonym Wojsku Polskim w szeregach 7. kompanii 5 pułku piechoty Legionów, w którym dowodził plutonem. Brał udział w walkach pod Przemyślem i Lwowem. Awansowany na sierżanta w lutym 1919. Jako dowódca plutonu w 2. kompanii 5 pułku piechoty Legionów brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

Szczególnie zasłużył się 7 sierpnia 1920, kiedy „na przyczółku mostowym pod Włodawą, pod osłoną ciemności rozbił placówkę bolszewicką, zdobywając 2 km i biorąc kilkunastu jeńców”. Za tę postawę otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari.

Mianowany podporucznikiem zajmował następnie stanowisko dowódcy 4 kompanii. W 5 pułku piechoty Legionów służył do 1929 i został awansowany na stopień kapitana. W latach 1930–1933 pełnił służbę w 5 Okręgowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego na stanowisku komendanta Ośrodka WF w Katowicach. W lipcu 1933 ponownie w 5 pułku piechoty Legionów. W 1935 przeniesiony do 80 pułku piechoty. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 117. lokatą w korpusie oficerów piechoty.

W czasie wojny obronnej 1939 jako dowódca I batalionu w 80 pułku piechoty, ranny w walce 3 września, otrzymał awans na polu walki na podpułkownika i został odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari za walki pod Mławą, nad Narwią i w obronie Warszawy.

Po zakończeniu walk dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał do czasu zakończenia wojny (oflagi II A Prenzlau, II D Gross-Born).

Po uwolnieniu i powrocie do Polski został aresztowany przez UB i więziony przez 4 lata. Po zwolnieniu pracował w Przedsiębiorstwie Budownictwa Rolniczego.

Zmarł w Elblągu i został pochowany na cmentarzu komunalnym Agrykola (sektor VI-1-8).

Życie prywatne

Żonaty z Genowefą z d. Rekieć. Mieli dwoje dzieci: Mirosława (ur. 1929) i Julitę (ur. 1933)

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 249
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie) „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”
• Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w wojnie rozpoczętej 1 września 1939 roku”
• Srebrny Krzyż Zasługi (17 marca 1934)
• Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej (11 listopada 1931)
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Odznaka 5 Pułku Piechoty Legionów
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
• Kazimierz Bąbiński: Zarys historji wojennej 5-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Ryszard Juszkiewicz: Bitwa pod Mławą 1939. T. 33. Warszawa: Książka i Wiedza, 1979, seria: Prace Mazowieckiego Ośrodka Badań Naukowych.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.