Bucky Walters
| |||||||||||
| miotacz | |||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
William Henry Walters | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 kwietnia 1909 | ||||||||||
| Data i miejsce śmierci |
20 kwietnia 1991 | ||||||||||
| Odbijał |
prawą | ||||||||||
| Rzucał |
prawą | ||||||||||
| Debiut |
18 września 1931 | ||||||||||
| Ostatni występ |
23 lipca 1950 | ||||||||||
| Statystyki | |||||||||||
| Win–loss record |
198–160 | ||||||||||
| ERA |
3,30 | ||||||||||
| Strikeouty |
1107 | ||||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||||
| |||||||||||
| Kariera menedżerska | |||||||||||
| |||||||||||
William Henry Walters (ur. 19 kwietnia 1909, zm. 20 kwietnia 1991) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza przez 16 sezonów w Major League Baseball.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1929 roku podpisał kontrakt z Boston Braves i 18 września 1931 w meczu przeciwko Pittsburgh Pirates zadebiutował w MLB[1][2]. Trzy lata później został sprzedany za 60 tysięcy dolarów do San Francisco Missions z Pacific Coast League, gdzie występował głównie na pozycji trzeciobazowego i miał średnią uderzeń 0,376 w 91 rozegranych spotkaniach[3][4]. W lipcu 1933 przeszedł do Boston Red Sox, a rok później do Philadelphia Phillies[3].
W sezonie 1936, w którym Phillies przegrali 100 meczów, miał najwięcej w National League porażek i najwięcej rozegranych shutoutów (4)[1][5]. Rok później po raz pierwszy wystąpił w Meczu Gwiazd[1]. W czerwcu 1938 w ramach wymiany zawodników i 55 tysięcy dolarów przeszedł do Cincinnati Reds[3][5]. W 1939 zwyciężył w lidze w klasyfikacji zwycięstw (27), miał najlepszy wskaźnik ERA (2,29), rozegrał najwięcej pełnych spotkań (31) i inningów (319), a także zwyciężył w klasyfikacji strikeouts (137) i został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem[1][5][6]. W tym samym roku wystąpił w 2. meczu World Series, jednak ostatecznie Reds ulegli New York Yankees w czterech spotkaniach[7].
W sezonie 1940 ponownie zwyciężył w National League między innymi w klasyfikacji zwycięstw (22), ERA (2,48), rozegranych pełnych spotkań (29) i inningów (305), a w głosowaniu do nagrody MVP National League zajął 3. miejsce za Frankiem McCormickiem z Reds i Johnnym Mize z St. Louis Cardinals[1][8]. W World Series w 1940 roku, w których Cincinnati Reds pokonali Detroit Tigers 4–3, wystąpił w dwóch meczach (2–0 W–L, 1,50 ERA, 2 CG, 6 SO)[9].
31 lipca 1945 roku w wygranym przez Reds meczu z St. Louis Cardinals doznał kontuzji ramienia, po której nie wrócił do dawnej formy[5]. We wrześniu 1948 klub nie przedłużył z nim kontraktu[3]. W sezonie 1950 rozegrał jeden mecz w zespole Boston Braves[1]. Po zakończeniu kariery był między innymi trenerem miotaczy w Braves i New York Giants, a także skautem w Philadelphia Phillies[4][5]. Zmarł 20 kwietnia 1991, dzień po swoich 82. urodzinach[4].
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| MVP National League | 1966 | [1] |
| MVP National League | 1939 | [6] |
| 6× All-Star | 1937, 1939, 1940, 1941, 1942, 1944 | [1] |
| Zwycięzca w World Series | 1940 | [9] |
| MLB Triple Crown | 1939 | [10] |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Bucky Walters Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2012-12-08]. (ang.).
- ↑ Braves – Pirates Box Score. baseball-reference.com. [dostęp 2012-12-08]. (ang.).
- ↑ a b c d Bucky Walters Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2012-12-08]. (ang.).
- ↑ a b c Bucky Walters Class of 1958. reds.com. [dostęp 2012-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 listopada 2012)]. (ang.).
- ↑ a b c d e Bucky Walters. sabr.com. [dostęp 2012-12-08]. (ang.).
- ↑ a b 1939 NL MVP Voting. baseball-reference.com. [dostęp 2012-12-08]. (ang.).
- ↑ 1939 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2012-12-08]. (ang.).
- ↑ 1940 NL MVP Voting. baseball-reference.com. [dostęp 2012-12-08]. (ang.).
- ↑ a b 1940 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2012-12-08]. (ang.).
- ↑ Triple Crown Winners: Pitching. mlb.com. [dostęp 2013-07-20]. (ang.).