Carel Steven Adama van Scheltema

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carel Steven Adama van Scheltema
Ilustracja
Adama van Scheltema na fotografii Jacoba Merkelbacha (1915)
Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1877
Amsterdam

Data i miejsce śmierci

6 maja 1924
Bergen

Zawód, zajęcie

poeta, eseista

Carel Steven Adama van Scheltema (ur. 26 lutego 1877 w Amsterdamie, zm. 6 maja 1924 w Bergen[1][2]) – holenderski poeta i eseista[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzicami byli Frederik Adam van Scheltema oraz Hinne Lulofs. Jego dziadek C.S. Adama van Scheltema, był kaznodzieją i poetą[1]. W 1896 rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Amsterdamskim, które przerwał po dwóch latach. W 1898, pod wpływem pism Hermana Gortera i Henrietty Rolandy Holst, wstąpił do Sociaal-Democratische Arbeiderspartij, której nie był aktywnym członkiem (wątpił, czy idee socjalistyczne mogą mieć wpływ na artystów takich jak on, o czym wspominał jako redaktor studenckiego pisma Propria Cures[1])[2]. Debiutował literacko w 1900[3] zbiorem wierszy pt. Een weg van verzen[2]. 24 października 1907 ożenił się z Anną Cathariną Kleefstrą[1][2]. W latach 1917-1923 był redaktorem artystycznym czasopisma De Socialistische Gids[2].

Był autorem m.in. dwóch dramatów oraz szkiców z podróży, a także poczytnych za jego życia wierszy o charakterze politycznym, których popularność zawdzięcza prostocie języka. Pisał również liryki osobiste[3]. Jego ostatni tomik wierszy pt. De keerende kudde ukazał się w 1920[2]. W 1934 opublikowano zbiór jego poezji pt. Verzamelde gedichten (pol. Wiersze zebrane), którego wznowienie ukazało się w 1962[3].

Wybrane dzieła[edytuj | edytuj kod]

Opublikowano na podstawie materiału źródłowego[3]:

  • 1907: De grondslagen eener nieuwe poezie (pol. Postawy nowej poezji);
  • 1922: Kunstenaar en samenleving (pol. Artysta a społeczeństwo);
  • 1925: Gevleugelde spreuken (pol. Złote myśli).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]