Cerkiew Chrystusa Zbawiciela w Borkach
| cerkiew-pomnik | |||||||||||
 Cerkiew na pocztówce z lat 90. XIX wieku | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| eparchia | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Cerkiew Chrystusa Zbawiciela – nieistniejąca cerkiew we wsi Borki w obwodzie charkowskim. Była to jedna ze 120 świątyń prawosławnych[1] wzniesionych na całym terytorium Imperium Rosyjskiego dla upamiętnienia uratowania się rodziny carskiej z katastrofy jej osobistego pociągu, jaka miała miejsce 17 października?/29 października 1888 właśnie w Borkach, gdy car wracał z Krymu do Petersburga.
Cerkiew zaprojektował członek Akademii Petersburskiej Robert Marfeld, który w najbliższym sąsiedztwie wzniósł również kaplicę pamiątkową, w stylu bizantyjsko-rosyjskim. Obiekt znajdował się pod szczególną pieczą rosyjskich kolei państwowych. Dodatkowo ze składek pracowników kolejnictwa wzniesiono przy nim szpital i dom opieki dla byłych pracowników kolei niezdolnych już do pracy, otwarto szkołę parafialną i założono bibliotekę imienia cara Aleksandra III. Sam car kilkakrotnie uczestniczył w Boskiej Liturgii odprawianej w święto Paschy w cerkwi.
W czasie II wojny światowej 7 września 1943 roku cerkiew została całkowicie zniszczona. Do naszych czasów przetrwała jedynie sąsiednia kaplica.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ P. Paszkiewicz, W służbie Imperium Rosyjskiego 1721–1917. Funkcje i treści ideowe rosyjskiej architektury sakralnej na zachodnich rubieżach Cesarstwa i poza jego granicami, Warszawa 1999, Warszawa, Instytut Sztuki PAN, ISBN 83-85938-13-3, s.125