Cerkiew Trójcy Świętej w Budvie
cerkiew parafialna | |||||||||||||
Widok ogólny | |||||||||||||
Państwo | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||
Adres |
Trg starogradskih crkava | ||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||
Kościół | |||||||||||||
Eparchia | |||||||||||||
Wezwanie |
Trójca Święta | ||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
50. dzień po Passze | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Czarnogóry | |||||||||||||
42,2774550°N 18,8378410°E/42,277455 18,837841 |
Cerkiew Trójcy Świętej (czarn. Crkva Svete Trojice) – prawosławna cerkiew parafialna w Budvie, przy Trgu Starogradskih Crkava, w jurysdykcji metropolii Czarnogóry i Przymorza Serbskiego Kościoła Prawosławnego[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Cerkiew została wzniesiona w latach 1798-1804, z inicjatywy władyki czarnogórskiego Piotra I. Ikonostas w jej wnętrzu wykonał w 1833 r. grecki ikonograf Naum Zetiri. Na początku XX w. budowla została poważnie uszkodzona podczas trzęsienia ziemi, następnie odbudowana w pierwotnym kształcie[2].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Cerkiew Trójcy Świętej jest budowlą jednonawową z pomieszczeniem ołtarzowym zamkniętym półkolistą absydą[3], z kopułą położoną centralnie nad nawą[3]. Zbudowano ją w stylu bizantyjskim[2]. Nad wejściem do świątyni widoczna jest mozaika z wyobrażeniem Trójcy Świętej wzorowanym na ikonie Andrieja Rublowa[2]. XIX-wieczny ikonostas reprezentuje styl barokowy[2]. Autorstwa Nauma Zetiriego, twórcy ikonostasu, są również inne ikony w świątyni, które przetrwały trzęsienie ziemi na pocz. XX wieku[2]. Na cerkiewnej dzwonnicy, położonej na elewacji budynku, znajdują się trzy dzwony[2]. Ściany budynku są dekoracyjnie wyłożone białymi i czerwonymi kamieniami[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Парохије [online], Православна Митрополија црногорско-приморска (Званични сајт), 5 czerwca 2018 [dostęp 2022-05-12] (serb.).
- ↑ a b c d e f Церковь Святой Троицы в Будве: духовный уголок для туриста [online], Туристический сайт о Черногории [dostęp 2022-05-12] (ros.).
- ↑ a b c A. Szymańska, Czarnogóra: przewodnik, Rewasz, Pruszków 2007, s. 156.