Przejdź do zawartości

Chamazan Gizatullin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chamazan Gizatullin
Хамазан Гизатуллин
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1921
Sibirka, obwód kurgański

Data i miejsce śmierci

19 listopada 2007
Majkop

Przebieg służby
Lata służby

1940–1960

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

63 samodzielny dywizjon artylerii przeciwpancernej 106 Dywizji Piechoty 65 Armii

Stanowiska

dowódca działonu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy

Chamazan Gataułłowicz Gizatullin (ros. Хамазан Гатауллович Гизатуллин, tat. Хамазан Гыйззәтуллин, ur. 10 maja 1921 we wsi Sibirka obecnie w rejonie szadrinskim w obwodzie kurgańskim, zm. 19 listopada 2007 w Majkopie) – radziecki i rosyjski wojskowy, podpułkownik Sił Zbrojnych ZSRR, pułkownik Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w tatarskiej rodzinie chłopskiej. Skończył 7 klas, pracował w kołchozie, w 1940 został powołany do Armii Czerwonej, służył w wojskach pogranicznych na Dalekim Wschodzie i ukończył szkołę sierżantów. Od grudnia 1942 uczestniczył w wojnie z Niemcami, walczył na Froncie Centralnym i Południowo-Zachodnim w składzie 63 samodzielnego dywizjonu artylerii przeciwpancernej 106 Dywizji Piechoty 65 Armii. Jako dowódca działonu w stopniu starszego sierżanta wyróżnił się podczas forsowania Dniepru w okolicach Łojewa w obwodzie homelskim 15 października 1943, gdy zniszczył dwa stanowiska ogniowe wroga, odparł kontrataki i ubezpieczył przeprawę głównych sił dywizjonu, później wraz z artylerzystami uszkodził 7 czołgów. Był ranny w tej walce i trafił do szpitala. Później został skierowany na kursy młodszych poruczników, które ukończył w 1944, później wrócił na front, walcząc w składzie 2 Frontu Białoruskiego do końca wojny. Brał udział w Paradzie Zwycięstwa na Placu Czerwonym w Moskwie, po wojnie kontynuował służę w armii, w 1953 ukończył kursy doskonalenia kadry oficerskiej, w 1960 został zwolniony do rezerwy w stopniu podpułkownika. Pracował jako ślusarz w Majkopie, którego otrzymał honorowe obywatelstwo. W 2000 został pułkownikiem Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej w stanie spoczynku. W listopadzie 2008 w Majkopie odsłonięto jego pomnik.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]