Chodasiewicze

Chodasiewicze
Ходасавічы
Państwo	Białoruś
Obwód	homelski
Rejon	rohaczowski
Populacja (2009); • liczba ludności	; 67
Nr kierunkowy	+375 2339
	Położenie na mapie obwodu homelskiego Chodasiewicze
	Położenie na mapie Białorusi Chodasiewicze
	53°01′16″N 30°07′09″E/53,021111 30,119167

Chodasiewicze (błr. Ходасавічы; ros. Ходосовичи) – wieś na Białorusi, w rejonie rohaczowskim obwodu homelskiego, około 13 km na północ od Żłobina i około 10 km na południowy wschód od Rohaczowa, na lewym brzegu Dniepru.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwotna nazwa wsi to Junczewicze. Mieszkała tam rodzina Chodasiewiczów h. Dołęga. Wieś należała do powiatu rzeczyckiego. Pierwszym znanym właścicielem Junczewicz był 1528 roku Jarmoła, syn Chodasa, ziemianina mińskiego^[2]. Jego wnuk Krzysztof przeszedł około 1590 roku na katolicyzm. W nieznanych okolicznościach w okresie między 1664 a 1780 rokiem majątek nie znajdował się w rękach Chodasiewiczów. Po I rozbiorze Polski znalazł się na terenie Imperium Rosyjskiego. W 1780 roku Józef Chodasiewcz ponownie stał się właścicielem Chodasiewicz. Za udział w powstaniu styczniowym jego wnuka Jana majątek został skonfiskowany albo wzięty w sekwestr, a Jan został na 20 lat zesłany na Sybir. Po powrocie z zesłania w 1883 roku Jan odzyskał majątek, który wkrótce dostał w spadku jego syn Adolf, ostatni właściciel Chodasiewcz.

Od 1917 Chodasiewicze znalazły się w ZSRR, w 1930 roku utworzono tu kołchoz.

Majątek w Chodasiewiczach jest opisany w 1. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego.

Dawne zabytki[edytuj | edytuj kod]

Józef Chodasiewicz wybudował tu w latach 1780–1784 niewielki, parterowy, murowany dwór. W latach 50. XIX wieku dwór został znacznie rozbudowany: od strony ogrodu dwór stał się dwukondygnacyjny, dodano rozbudowane skrzydła. Wnętrza otrzymały niemal pałacowy wystrój^[2]. Dwór stał pośrodku ogromnego, 40-hektarowego parku. Wystrój wnętrza ocalał mimo zsyłki Jana, ponieważ jego żona Helena pozostała z dziećmi w sąsiednim majątku (Tursk Sianożęckich), zabrawszy ze sobą wszystkie cenniejsze rzeczy^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Liczby ludności miejscowości obwodu homelskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
↑ ^a ^b ^c RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 31–34, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .

[spis1-1] Liczby ludności miejscowości obwodu homelskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).

[RA-2] RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 31–34, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .

[1]

[2]