Chorągiew tatarska Mustafy Sudycza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Po śmierci Jaremy Wiśniowieckiego, to Jan II Kazimierz prowadził armię koronną przeciwko powstańcom kozackim.

Chorągiew tatarska Mustafy Sudyczachorągiew tatarska jazdy koronnej połowy XVII wieku.

Pod koniec 1652 roku, w skład armii koronnej, na której spoczywał ciężar wojny, wchodziło osiem chorągwi jazdy tatarskiej: Mustafy Sudycza, Adama Taraszewskiego, Chalembeka Murawskiego, Czymbaja Ułana, Mehmeta Czelebiego, Murzy Bohdanowicza, Michała Bydłowskiego i Mikołaja Pochojskiego.

Rotmistrzem chorągwi był Mustafa Sudycz.

Żołnierze tej chorągwi brali udział w działaniach zbrojnych powstania Chmielnickiego (1648 – 1655).

Wchodziła w skład wojsk koronnych prowadzonych jesienią 1654 przez hetmanów Stanisława Potockiego i Stanisława Lanckorońskiego w działaniach zbrojnych wojny polsko-rosyjskiej.[1]. Wzięli udział w bitwie pod Ochmatowem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Piotr Borawski, Tatarzy w dawnej Rzeczypospolitej, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1986, ISBN 83-205-3747-9, OCLC 830218869.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]