Chris Billam-Smith

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chris Billam-Smith
Ilustracja
Billam Smith w 2024
Pseudonim

The Gentleman

Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1990
Epsom

Obywatelstwo

brytyjskie

Wzrost

191 cm

Masa ciała

91 kg

Styl walki

praworęczny

Debiut

2017

Kategoria wagowa

junior ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

20

Zwycięstwa

19

Przez nokauty

13

Przez decyzje

6

Porażki

1

Remisy

0

Nieodbyte

0

  1. Bilans walk aktualny na 11 grudnia 2023.

Chris Billam-Smith (ur. 2 sierpnia 1990 w Epsom) – brytyjski bokser, aktualny zawodowy mistrz świata federacji WBO oraz mistrz Wspólnoty Brytyjskiej w kategorii junior ciężkiej. Były mistrz EBU.

Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]

Regularne treningi boksu rozpoczął w wieku 16 lat. Jako reprezentant klubu Poole ABC dwukrotnie zdobył tytuł wicemistrza Anglii w 2013 w kategorii junior ciężkiej[1] oraz w 2016 w kategorii ciężkiej[2]. Ponadto, w roku 2012 wywalczył brązowy medal, startując w kategorii junior ciężkiej. Karierę amatorską zakończył legitymując się wynikiem 32 zwycięstw i 11 porażek[3].

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Zawodowy debiut zaliczył 16 września 2017 roku, zwyciężając w 1. rundzie przez techniczny nokaut Russa Henshawa[4].

20 lipca 2019, legitymując się bilansem walk 9:0 (8 KO), zmierzył się w londyńskiej 02 Arenie, z innym niepokonanym zawodnikiem – Richardem Riakporhe (9:0, 8KO). Stawką pojedynku toczonego na dystansie 10 rund, był interkontynentalny pas federacji WBA kategorii junior ciężkiej. Smith poniósł swoją pierwszą zawodową porażkę, przegrywając na punkty niejednogłośną decyzją (96-93, 92-97, 94-95)[5].

W pojedynku stoczonym 23 listopada 2019 zdobył tytuł mistrza Wspólnoty Brytyjskiej w kategorii junior ciężkiej, pokonując przez TKO w 5 rundzie Craiga Glovera. Przeciwnik Smitha był trzykrotnie liczony przez sędziego (raz w 4. oraz dwukrotnie w 5. rundzie)[6].

W pierwszej obronie tytułu zmierzył się 7 sierpnia 2020 z Nathanem Thorleyem. Billam-Smith rozpoczął pojedynek agresywnie, zmuszając przeciwnika już w 1. rundzie do przyklęknięcia na jedno kolano. W 2. rundzie Thorley był liczony po raz kolejny, jednak kontynuował pojedynek, szukając swojej szansy na odwrócenie przebiegu walki. W trakcie trzeciego liczenia, Thorleyowi udało się wstać, jednak sędzia nie dopuścił go do kontynuowania pojedynku. Billam-Smith zachował tytuł zapisując zwycięstwo przez TKO w 2. rundzie[7].

W międzyczasie, do listy swoich osiągnięć dopisał regionalny pas WBA Continental w kategorii junior ciężkiej, zwyciężając jednogłośnie na punkty, na dystansie 10 rund, Czecha Vasila Ducara[8].

31 lipca 2021 roku przystąpił do kolejnej obrony tytułu mistrza Wspólnoty Brytyjskiej. Tym razem w stawce pojedynku znalazł się również pas mistrza Europy federacji EBU kategorii junior ciężkiej, będący w posiadaniu Irlandczyka Tommy'ego McCarthy'ego. Billam-Smith zwyciężył, jednak sędziowie nie byli jednomyślni, punktując 116-112 i 115-114 na jego korzyść oraz 115-114 na korzyść Irlandczyka[9].

Tytuł mistrzowski EBU obronił 13 listopada 2021, pokonując jednogłośnie na punkty (120-109 oraz dwukrotnie 119-109) reprezentanta Francji Dylana Bregeona[10].

Billam-Smith stoczył rewanżowy pojedynek z Tommym McCarthym 16 kwietnia 2022 roku. Zwyciężył przez TKO w 8 rundzie, nokautując przeciwnika prawym sierpowym i obronił tytuł mistrzowski EBU oraz Wspólnoty Brytyjskiej[11]. W lipcu 2022 Billam-Smith zachował zdobyte tytuły pokonując na punkty Isaaca Chamberlaina. Wszyscy trzej sędziowie punktowali pojedynek 117-111[12].

We wrześniu 2022 roku zrzekł się tytułu mistrzowskiego EBU[13].

Mistrz WBO wagi junior ciężkiej[edytuj | edytuj kod]

27 maja 2023 roku na Vitality Stadium w Bournemouth zdobył pas mistrza świata federacji WBO, wygrywając dwa do remisu na punkty pojedynek z Lawrencem Okolie (18-1, 12 KO). W trakcie pojedynku Okolie był trzykrotnie liczony i dwa razy sędzia ringowy odbierał mu punkt za uporczywe klinczowanie[14].

10 grudnia 2023 roku w Bournemouth odbył pierwszą obronę tytułu WBO w wadze junior ciężkiej przeciwko Mateuszowi Masternakowi[15]. Zwyciężył przez RTD na początku ósmej rundy, kiedy to narożnik Masternaka poddał walkę z powodu jego kontuzji żeber[16].

Lista walk w zawodowym boksie[edytuj | edytuj kod]

Wynik Rekord Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda, czas Data Miejsce Uwagi
Anglia Richard Riakporhe (17-0)
Wygrana 19–1 Polska Mateusz Masternak RTD 8 (12), 0:02 10.12.2023 Bournemouth International Centre, Bournemouth, England
Wygrana 18–1 Anglia Lawrence Okolie MD 12 27.05.2023 Dean Court, Bournemouth, England
Wygrana 17–1 Kosowo Armend Xhoxhaj KO 5 (12), 1:52 17.12.2022 Bournemouth International Centre, Bournemouth, England
Wygrana 16–1 Anglia Isaac Chamberlain UD 12 30.07.2022 Bournemouth International Centre, Bournemouth, England
Wygrana 15–1 Irlandia Tommy McCarthy TKO 8 (12), 1:28 16.04.2022 Manchester Arena, Manchester, England
Wygrana 14–1 Francja Dylan Bregeon UD 12 13.11.2021 Sheffield Arena, Sheffield, England
Wygrana 13–1 Irlandia Tommy McCarthy SD 12 31.07.2021 Matchroom Headquarters, Brentwood, England
Wygrana 12–1 Czechy Vasil Ducar UD 10 20.03.2021 Wembley Arena, London, England
Wygrana 11–1 Anglia Nathan Thorley TKO 2 (12), 2:05 07.04.2020 Matchroom Headquarters, Brentwood, England
Wygrana 10–1 Anglia Craig Glover TKO 5 (12), 1:45 23.11. 2019 Liverpool Arena, Liverpool, England
Przegrana 9–1 Anglia Richard Riakporhe SD 10 20.07.2019 The O2 Arena, London, England
Wygrana 9–0 Włochy Yassine Habachi RTD 3 (6), 3:00 10.05.2019 Motorpoint Arena, Nottingham, England
Wygrana 8–0 Anglia Kent Kauppinen TKO 6 (6), 0:45 15.12.2018 O2 Academy, Bournemouth, England
Wygrana 7–0 Anglia Robin Dupre RTD 5 (10), 3:00 13.10.2018 York Hall, London, England
Wygrana 6–0 Słowacja Michal Pleanik PTS 8 16.06.2018 O2 Academy, Bournemouth, England
Wygrana 5–0 Rumunia Gheorghe Danut RTD 5 (6), 3:00 09.03.2018 O2 Academy, Bournemouth, England
Wygrana 4–0 Węgry Laszlo Ivanyi KO 1 (4), 2:17 02.12.2017 Leicester Arena, Leicester, England
Wygrana 3–0 Czechy Jan Hrazdira KO 2 (4), 0:03 11.11.2017 Royal Highland Centre, Edinburgh, Scotland
Wygrana 2–0 Chorwacja Alexandar Todorovic TKO 1 (4), 2:43 14.10.2017 Wembley Arena, London, England
Wygrana 1–0 Anglia Russ Henshaw TKO 1 (4), 2:01 16.09.2017 O2 Academy, Bournemouth, England

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Englandboxing.org: 126th National Elite Championships. 2013-04-20. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  2. Englandboxing.org: 129th England Boxing National Elite Championships. 2016-05-01. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  3. Topclassboxing.co.uk: PROSPECT WATCH "THE GENTLEMAN" CHRIS BILLAM-SMITH. 2018-06-04. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  4. Boxrec.com: Chris Billam-Smith vs. Russ Henshaw bout. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  5. Badlefthook.com: Whyte vs Rivas results: Richard Riakporhe edges Chris Billam-Smith, Lawrence Okolie wins. 2019-07-20. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  6. Boxingscene.com: Chris Billam-Smith Drops, Stops Craig Glover in Five. 2019-11-23. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  7. Boxingscene.com: Chris Billam-Smith Crushes Thorley To Retain Commonwealth Title. 2020-08-07. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  8. Boxingscene.com: Chris Billam-Smith Drops Vasil Ducar Twice, Wins Decision. 2021-03-20. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  9. Bokser.org: CHRIS BILLAM-SMITH NOWYM MISTRZEM EUROPY KATEGORII CRUISER. 2021-07-31. [dostęp 2023-07-21].
  10. Boxingscene.com: Chris Billam-Smith Decisions Dylan Bregeon To Retain EBU Title. 2021-11-13. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  11. Bokser.org: BILLAM-SMITH OBRONIŁ TYTUŁ MISTRZA EUROPY – TERAZ MOŻE MASTERNAK?. 2022-04-16. [dostęp 2023-07-17].
  12. Bokser.org: WOJNA! BILLAM-SMITH POKONAŁ CHAMBERLAINA I OBRONIŁ TYTUŁ EUROPEJSKI. 2022-07-30. [dostęp 2023-07-21].
  13. Bokser.org: BILLAM-SMITH ODDAJE PAS MISTRZA EUROPY – SZANSA NASZYCH CRUISERÓW?. 2022-09-07. [dostęp 2023-07-21].
  14. Bokser.org: CHRIS BILLAM-SMITH ZRZUCIŁ LAWRENCE'A OKOLIE Z TRONU WBO!. 2023-05-28. [dostęp 2023-07-21].
  15. Parviz Iskenderov, Chris Billam-Smith faces Mateusz Masternak on Dec 10 in Bournemouth, England [online], FIGHTMAG, 24 października 2023 [dostęp 2023-12-11] (ang.).
  16. Telewizja Polska S.A, Oficjalnie: znamy powód porażki Masternaka [online], sport.tvp.pl, 11 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-11] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]