Przejdź do zawartości

Chrysocolaptes

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chrysocolaptes[1]
Blyth, 1843[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – sułtan złotogrzbiety (C. lucidus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

dzięciołowe

Podrząd

dzięciołowce

Nadrodzina

Picoidea

Rodzina

dzięciołowate

Podrodzina

dzięcioły

Plemię

Campephilini

Rodzaj

Chrysocolaptes

Typ nomenklatoryczny

Picus strictus Horsfield, 1821

Synonimy
Gatunki

10 gatunków – zobacz opis w tekście

Chrysocolaptesrodzaj ptaków z podrodziny dzięciołów (Picinae) w obrębie rodziny dzięciołowatych (Picidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w południowej i południowo-wschodniej Azji[6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 28–34 cm; masa ciała 110–233 g[6].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Chrysocolaptes: gr. χρυσος khrusos „złoto”; κολαπτης kolaptēs „osoba posługująca się dłutem”, od κολαπτω kolaptō „dziobać”[7].
  • Indopicus: łac. India „Indie”; picus „dzięcioł”[8]. Gatunek typowy: Picus sultaneus Hodgson, 1837[b].
  • Reinwardtipicus: zbitka wyrazowa nazwiska Reinwardt (prof. Caspar Georg Carl Reinwardt (1773–1854), holenderski przyrodnik, kolekcjoner z Indii Wschodnich w latach 1817–1822) oraz rodzaju Picus Linnaeus, 1758 (dzięcioł)[9]. Gatunek typowy: Picus validus Temminck, 1825.
  • Xylolepes: gr. ξυλον xulon „drzewo, drewno”; λεπω lepō „obierać, zdzierać korę”[10].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[11]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Nowa nazwa dla Reinwardtipicus Bonaparte, 1854 ze względu na puryzm.
  2. Podgatunek C. lucidus.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Chrysocolaptes, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. E. Blyth. Monthly Report for December Meeting, 1842, with Addenda subsequently appended. „The journal of the Asiatic Society of Bengal”. 12 (2), s. 1004, 1843. (ang.). 
  3. A. Malherbe. Nouvelle classification des picinées ou pics, devant sertir de base a une monographie de ces oiseaux grimpeurs, accompagnée de planches peintes. „Mémoires de l’Académie nationale de Metz”. 30, s. 342, 1849. (fr.). 
  4. Ch.L. Bonaparte. Conspectus Volucrum Zygodactylorum. „Ateneo Italiano”. 2, s. 122, 1854. (łac.). 
  5. J. Cabanis & F. Heine: Museum Heineanum: Verzeichniss der ornithologischen Sammlung des Oberamtmann Ferdinand Heine, auf Gut St. Burchard vor Halberstadt. T. 4: Klettervögel. Cz. 2: Spechte. Halberstadt: In Commission bei R. Frantz, 1863. (niem.).
  6. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Woodpeckers (Picidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.picida1.01. [dostęp 2020-06-28]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  7. The Key to Scientific Names, Chrysocolaptes [dostęp 2023-04-23].
  8. The Key to Scientific Names, Indopicus [dostęp 2022-01-20].
  9. The Key to Scientific Names, Reinwardtipicus [dostęp 2023-04-23].
  10. The Key to Scientific Names, Xylolepes [dostęp 2023-04-23].
  11. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Campephilini Blyth, 1852 (wersja: 2023-04-08). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-23].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).